ELLE's Anke schreef het al eerder: de bizarre abortuswetten die stuk voor stuk in de Verenigde Staten worden voorgesteld zijn geen ver-van-ons-bed-show. Ook in Nederland denkt niet iedereen hetzelfde over abortus. Zo bleek vanmiddag maar weer, toen Forum voor Democratie-leider Thierry Baudet, op de vooravond van de Europese verkiezingen in Nederland, besloot middels een essay over het boek Sérotonine van de Franse schrijver Michel Houellebecq zijn zegje over het momenteel veelbesproken onderwerp te doen. In het essay, gepubliceerd door American Affairs (lees het hier - of juist niet), doet de politicus op zijn zachtst gezegd opvallende uitspraken over abortus en de werkende vrouw. Zo vraagt Baudet zich af of de moderne wereld van nu, waarin vrouwen carrière maken en dit proberen te combineren met een gezinsleven of juist heel bewust kiezen voor een kinderloos leven, wel de way to go is.
We quoten: 'De "bevrijde" status van vrouwen wordt gevierd als een triomf van de moderne samenleving. Vrouwen worden aangemoedigd financieel onafhankelijk te zijn, maar door het fulltime werken wordt het ondersteunen van een echtgenoot en stichten van een gezin bemoeilijkt. Werken, een relatie onderhouden en kinderen grootbrengen is bijna onmogelijk te combineren.'
Vooral zijn uitspraak over de link tussen de verworvenheden van de moderne vrouw met abortus maakt veel mensen (en politici, die op Twitter hun kans grijpen om fel te reageren op Baudets essay) boos. Baudet: 'Tegenwoordig kan nieuw leven in de baarmoeder gesmoord worden om te voorkomen dat de vrijheid van het individu wordt gestoord.'
Nu hadden wij vandaag al op onze planning staan een column van onze Amerikaanse collega-journalist Madison Feller met je te delen - een column waarin zij mannen aanspreekt op hun rol in de nieuwe abortuswet in Amerika, de noodzaak van mannen om óók op te staan, zich uit te spreken - en dankzij Baudets essay kon die timing niet beter zijn.
'Vorige week, op dinsdagavond, stemden wetgevers in de Amerikaanse staat Alabama vóór een nieuwe wet om abortussen te verbieden. Vorige week, op dinsdagavond, stemden wetgevers in Alabama tégen vrouwen.
Het wetsvoorstel dat is doorgevoerd staat geen uitzonderingen toe voor verkrachting of incest; enkel wanneer het leven van een zwangere vrouw op het spel staat - alsof het leven van een vrouw niet op het spel staat wanneer haar een ongewilde zwangerschap (inclusief de fysieke, emotionele en financiële gevolgen ervan) wordt opgedrongen. Volgens Vox kan bij doktoren die wél een abortus uitvoeren, een gevangenisstraf tot wel 99 jaar boven het hoofd worden gehangen.
De nieuwe wet, die donderdag werd ondertekend door de republikeinse staatsgouveneur Kay Ivey, is extreem en walgelijk, maar helaas niet uniek. Deze voorstellen werden ook in Georgia, Ohio, Iowa en Tennessee gedaan. Wetgevers gebruiken voorstellen als deze om de fundering van het mijlpaalarrest Roe vs. Wade te verzwakken. Nu het Hooggerechtshof een conservatieve meerderheid heeft door de benoeming van Brett Kavanaugh, hopen de wetgevers dat hun staatswetten aanleiding zullen zijn voor rechtszaken die het hoogste hof in het land zullen bereiken en het Hof ertoe zullen brengen om Roe opnieuw te bekijken.'
Roe vs. Wade
Het Roe vs. Wade mijlpaalarrest was een belangrijke juridische beslissing die in 1973 werd genomen. Jane Roe (een alias voor Norma McCorvey) diende in Texas een zaak in tegen Henry Wade (de openbare aanklager van Dallas County) vanwege de wet die een abortus verbood, behalve om het leven van een vrouw te redden. Volgens Jane en haar advocaat Sarah Weddington was deze wet een schending van de privacy van de vrouw. De rechtszaak schopte het tot het Amerikaanse Hooggerechtshof. Die oordeelde uiteindelijk dat dit inderdaad valt onder het recht op privacy; een recht dat wordt beschermd door het veertiende amendement in de grondwet. Omdat de rechtszaak werd gewonnen in het Hooggerechtshof, werd door deze beslissing abortus in alle Verenigde Staten gelegaliseerd.
'Het nieuws doet pijn. De reacties zijn vol ongeloof. Op Twitter las ik dat vrouwen huilden toen ze hoorden dat de Alabama-wet werd doorgevoerd. Maar al schreeuwen vrouwen nog zo hard tegen deze wetsverandering, het zal geen effect hebben tenzíj mannen zich ook uitspreken tegen de wet.'
Daarom aan alle mannen: het wordt tijd dat jullie gaan begrijpen hoe het vrouwelijk lichaam werkt en hoe jullie eigen rol in zwangerschappen werkt. Het wordt tijd dat jullie de gevolgen gaan begrijpen wanneer je iemand als Kavanaugh toelaat in het Hooggerechtshof en de gevolgen van het verkiezen van anti-choice gouveneurs en staatswetgevers. Het wordt tijd dat jullie gaan begrijpen dat vrouwen in jullie eigen leven bang zijn, en dat dit de schuld is van het werk van 25 witte, mannelijke Alabama-wetgevers.
Zoals Padma Lakshmi al benoemde op Twitter heeft één op de vier vrouwen in de Verenigde Staten een abortus ondergaan wanneer zij de leeftijd van 45 heeft bereikt. Als je een man bent, ken je dus iemand die een abortus heeft ondergaan, of dit je nu verteld is of niet. En als geen vrouw je dit ooit verteld heeft, is het misschien goed om na te denken of je hebt bijgedragen aan het creëren van een cultuur waarin zo veel schaamte heerst dat vrouwen stil blijven.
Er zijn ook tweets waarin staat: 'Ik kan het niet uitstaan dat mannen überhaupt een mening hebben over abortus (of je nu pro life of pro choice bent). Bemoei je er niet mee.' Maar hier ben ik het niet mee eens. Mannen zouden zich juist wél moeten bemoeien met deze zaak. Ik wil dat mannen naast ons komen staan en mét vrouwen meeschreeuwen. Ze zouden hun woede - de woede van vrouwen - mee moeten nemen wanneer ze het stemhokje ingaan. Ze moeten opstaan tegen wetgevers, omdat deze wetgevers ook maar overwegen om de toekomst van vrouwen te bepalen; de vrouwen om wie ze geven, waarmee ze samenwerken en met wie ze hun toekomst plannen. Mannen moeten net zo bang zijn dat deze wet de abortussen niet gaat stoppen, maar dat het abortussen alleen maar duurder maakt en dat het meer risico's met zich meebrengt als het illegaal wordt uitgevoerd.
Mannen moeten ook onthouden dat wetten als die van Alabama extremistisch zijn. Je hoeft echt geen expert te zijn in de gezondheid van vrouwen of je volledig te kunnen verplaatsen in een vrouw die ongepland zwanger raakt, om deze wet zo te noemen. Mensen kunnen het oneens zijn over het moment waarop een leven begint en wat een goede manier is om een zwangerschap te beëindigen, maar 71 procent van de Amerikaanse kiezers zijn het er mee eens dat Roe vs. Wade niet ten val moet worden gebracht. Eénenzeventig procent van de Amerikanen vertrouwt vrouwen bij het nemen van hun eigen beslissingen over hun eigen lichamen, samen met hun doktoren en hun families; ze weten dat het alternatief (een wereld zonder Roe) betekent dat vrouwen geforceerd worden om zwanger te zijn en moeder te worden.
Mannen, als je deel uitmaakt van de grote meerderheid die gelooft in het recht van een vrouw op lichamelijke autonomie en veilige gezondheidszorg, laat je dan alsjeblieft horen. Jullie hebben de power. Jullie hebben niets te verliezen.'
Zoals Madison al beschreef, is in de US door Padma Lakshmi een discussie op Twitter aangewakkerd. De Amerikaanse actrice en auteur ziet ook het belang van de mening van mannen in en heeft daarom de hashtag #himtoo in het leven geroepen, waarmee mannen wordt gevraagd zich uit te spreken over hun ervaringen met abortussen en zo hun solidariteit aan vrouwen laten zien. Steeds meer mannen geven hier gelukkig al gehoor aan:
Wie volgt?
