Queen Elizabeth II is donderdag op 96-jarige leeftijd overleden. Dat betekent dat Prins Charles nu eindelijk een baan heeft: na 73 jaar (!) wachten wordt hij binnenkort koning. Terwijl zijn leeftijdsgenoten inmiddels vooral aan het tuinieren of schilderen zijn, moet hij nog aan de bak (het is wat, de monarchie).
Al zo lang ik me kan herinneren wordt hier verdomd cynisch over gesproken. Zou het, bijvoorbeeld, niet zinvoller zijn als er voor één keer een uitzondering wordt gemaakt, omdat het eigenlijk best ridicuul is, zo'n oude (doch splinternieuwe) koning? En: kan prins William niet beter direct gekroond worden, omdat het volk daar wel enthousiast van wordt?
De impopulariteit van Charles
Het antwoord blijft natuurlijk nee, alleen al omdat het Britse koningshuis eerder warm wordt van regels dan uitzonderingen. Maar een beetje gek is het natuurlijk wel: het kronen van een koning die niet zo geliefd is.
Uit een enquête van vorig jaar blijkt dat slechts 27 procent van de Britten 'King Charles' ziet zitten, bijna de helft leek het een beter idee dat de lijn der troonopvolging een generatie zou overslaan. Tot zover het idee van 'een koning voor de mensen'.
Artikel loopt verder onder de foto.
Prinses Diana
De impopulariteit van Charles is al te herleiden tot zijn mislukte relatie met Diana. De media portretteerde het in eerste instantie als een 'sprookjeshuwelijk', maar vermoedelijk zat het vanaf het begin al niet goed tussen de twee. Charles bleef altijd gereserveerd en pretentieus tegen zijn extraverte partner, ook in media-optredens. Prinses Diana verklaarde ooit dat ze 'natuurlijk' verliefd waren, terwijl hij zei: 'Nou ja, wat in love ook maar moge betekenen'. Die opmerking sneed door Diana's ziel, gaf ze later toe.
Buitenechtelijke relatie
Het is een publiek geheim dat Diana gedurende hun huwelijk boulimia ontwikkelde, deels omdat Charles ooit over haar heupen zou hebben gezegd: 'Oh, je bent een beetje chubby hier, vind je niet?' En dan was daar natuurlijk nog zijn buitenechtelijke relatie met Camilla, zijn eerste (en vermoedelijk enige) liefde.
Hij zou haar twee weken voor de bruiloft met Diana nog een gouden armband hebben gegeven (met 'G' en 'F' erop), en Diana zou hem aan de telefoon hebben horen zeggen dat hij 'altijd van Camilla zou blijven houden'.
Ondertussen werd Diana wél gigantisch populair bij het publiek, een gevoel dat bleef toen ze een jaar na de scheiding om het leven kwam door een auto-ongeluk. Charles werd voor veel Britten daarom tot 'de slechterik' gebombardeerd. Hij zou de jaren daarvoor sowieso moeite hebben gehad met de grote populariteit van zijn vrouw, blijkt uit de biografie die Sally Bedell Smith over hem schreef. Zijn hele leven stond in de schaduw van andere leden van zijn familie, stelt ze in het boek.
Onconventionele interesses
Charles komt er sowieso niet al te best vanaf in de betreffende biografie. Bedell Smith noemt hem 'zeer gevoelig voor schendingen van het protocol', 'naïef en haatdragend', en hij zou niet open staan voor 'meningen die in strijd zijn met de zijne'.
Hij zou volgens sommige bronnen ook degene zijn die zich had afgevraagd 'hoe donker de huid' van Archie, het kind van Meghan en Harry, zou worden. Dat ontkent hij zelf, overigens.
Zijn reputatie als vader was ook niet al te goed: hij zou polo belangrijker hebben gevonden dan zijn kinderen, en hij werd gefotografeerd tijdens een avond uit toen zoon prins Harry geopereerd werd in het ziekenhuis. Sowieso vragen velen zich nu af hoe de moeilijke relatie van Harry met zijn familie nu zal zijn, nu 'de lijm', Queen Elizabeth II, er niet meer is.
Dat Charles er – voor veel Britten – onconventionele interesses op nahoudt, maakt zijn populariteit er niet groter op. Zo heeft hij belangstelling voor alternatieve geneeskunde en homeopathie, en noemde hij de geplande uitbouw van The National Gallery in Londen 'een steenpuist op het gezicht van een geliefde vriend' (werkt best op de lachspieren, maar oké). Ook klimaatverandering vindt hij belangrijk, al noemt hij jagen dan weer 'romantisch'.
Niet alles is zwart-wit
Maar, zoals voor praktisch alles geldt, zal ook alles rondom Charles niet zo zwart-wit zijn als de (Britse) media het vaak doen lijken. Zijn wil om het goed te doen is vaak genoeg komen bovendrijven: in 2008 werd hij door de Daily Telegraph zelfs uitgeroepen tot het hardst werkende lid van de familie. En hij heeft niet bepaald een zorgeloze blauwdruk vanuit huis meegekregen, met een jeugd aan een spartaanse kostschool, en een moeder die hem soms een half jaar niet zag.
Dus ja: het is een beetje gek dat Charles nu koning is, gezien zijn matige band met het volk. Maar het feit dat je op je derde al weet dat je de troon op moet, is dat ook. Let's cut him some slack, zou ik zeggen, alleen al omdat-ie daar vermoedelijk – zijn vader werd 99 – nog wel even zit.
