Een tamelijk onbekend symptoom van angst waarover je meer moet weten: woede. Onze collega Tara van Women's Health heeft last van angst- en paniekaanvallen en vertelt er meer over.

Angststoornis

Wie angst beter kent dan 'ie zou willen, zelfs misschien wel stoornis achter angst kan plakken, weet vast ook al te goed van alle razende gedachten die tijdens aanvallen van angst door je hoofd ping-pongen, vaak in jammerlijke combinatie met een oncomfortabel nerveuzerig gevoel. Je weet vast van de verlammende paniek die (vaak) volgt, en van de frustratie, omdat je omgeving noch jijzelf enig idee hebben waar toch die angst en paniek vandaan komen. Het is vervelend vaag, laat zich maar lastig in een helder daglicht plaatsen.

Triggers

En omdat wat er gebeurt niet makkelijk te vangen en verklaren valt, is het lastig te herkennen wat er nou precies aan zo'n angsteruptie vooraf gaat en welke emoties er nog meer meedoen met dit listige spelletje. Als ik voor mezelf mag spreken: mijn angst- en paniekaanvallen komen doorgaans tamelijk schielijks opzetten, om de onverklaarbaarste redenen. Ik heb er plenty – ook dat nog. Ze komen me pardoes vergezellen als ik in de tram zit, maar ook gerust als ik op bed lig, als ik in een of ander cafeetje aan een glas wijn nip, als ik de H&M afstruin voor een paar pantoffels, als ik op de fiets zit… you name it. Voor de goede orde: ik ben niet bang voor trams, niet voor bedden, niet voor wijn (God no) noch voor cafés, niet voor de H&M, ook niet voor pantoffels, en, ta-ta-ta-ta: ik ben ook niet bang voor fietsen. Maar angst- en paniekaavallen: oh yes they're there. En óf dat vervelend is. Ik zou willen zeggen: focking vervelend – pardon my French. Het geeft me een gevoel van hopeloosheid, van machteloosheid, van controleverlies; als ik íets vervelend vind is het dat wel. Geen controle hebben over hoe je je voelt, en het gevoel niet kunnen verklaren of toe kunnen dichten aan een concrete situatie. Ik voel me very uncool ten tijde van paniekaanvallen. Dat stress een angstaanvaltrigger is, is voor mij inmiddels wel duidelijk.

Angst en woede

Maar ik ontdekte laatst iets interessants, iets verrassends waarover ikzelf nog nooit een lichtje had laten schijnen. Collega Mariëlle stuurde me een link naar een stuk dat een verband legt tussen angst en woede. Als ik nog maar 'ns voor mezelf mag spreken (go for it woman): ik word er niet gezelliger op, van mijn angst- en paniektoestanden. Ik word boos. Woest, zelfs. En chagrijnig. Vooral op mezelf, want: ik faal. Ik faal omdat ik for no freagin' reason de controle over mezelf verlies, soms tot het verdrietige niveau waar ik mijn armen en benen voel tintelen; ik het idee heb dat ik ter plekke een potje aan het sterven ben en voorts als een soort bezetene mijn weg naar huis probeer te vinden. En dat maakt me furieus. Ik háát angst. Het is de grootste bij-voorbaat-pretbederver aller tijden.

On a side note: los van het feit dat ik op de een of andere manier een angst heb ontwikkeld om blind te worden (I know), om zomaar op straat de bof te krijgen (I know – maar ter zelfverdediging: ik ben tweemaal gezegend met de bof, dus op zich zou dat nog kunnen), om flauw te vallen (dat is dus in mijn bestaan precies nog nooit gebeurd), ben ik voor niets en niemand bang (vooruit: behalve spinnen). Goed. Nu las ik in dat stuk dus dat meer mensen hinder hebben van de combodeal angst en woede – hiep-hoi! Sterker nog, dat het eigenlijk superlogisch is. "A natural response to feeling that loss of control is anger. We lash out at or against what we don't know or understand", schrijft ene Hilary White (nu al mijn beste vriendin). Ze schrijft ook dat de eerste stap in de juiste richting erkennen is dat angst al gauw omslaat in woede. Een stap terugnemen als je wordt geplaagd door angst en de situatie 'ns van een afstandje bekijken, loont. Het geeft je de kans te herkennen dat angst vaak omslaat in woede, als ware het een verdedigingsmechanisme. Het is een (niet-duurzame) manier om met angst te dealen. "Anger provides us another option for dealing with anxiety that can make us somehow feel a little less helpless than curling up in a ball of fear, which is often what we really want to do. I'm not saying anger is any better, but understanding the root of it has been a huge help in allowing me to address both my anxiety and my anger", slaat Hilary de spijker op z'n kop.

Ze tipt vooral diep adem te halen ten tijde van angst en woede, op te schrijven wat er nou helemaal aan de hand is en actie te ondernemen je angst onder controle te krijgen – meditatie, sport, lezen… "If your anger and anxiety go hand in hand, you'll find that working on one will in turn help you confront the other."

Van: Women's Health NL