Er zijn veel dingen die een restaurant of een café kunnen maken of breken. Bediening, het eten zelf, het drinken zelf, de prijzen, de inrichting. Stuk voor stuk bepalers voor hoe fijn 't ergens eten of wat drinken is, en stuk voor stuk onderwerpen waar een horecazaak flink wat energie in steekt.
Daarom verbaast het me des te meer dat het bij veel tenten juist bij iets heel simpels misgaat: de muziek.
Sinds wanneer het bon ton is om in een café of restaurant de muziek drie tikken te hard te zetten, weet ik niet (of misschien hoor ik het nu pas, sinds ik mijn inner oma erken), maar het is eigenlijk nooit echt relaxt.
Want al is de muziekkeuze nog zo goed: schreeuwen of jezelf herhalen om ervoor te zorgen dat de ander je verstaat, is niet wat je een hele avond lang wil.
Laatst keek ik in een niet nader te noemen groot Amsterdams café om me heen en ik zag allemaal mensen op klaarlichte dag over hun lunch heen naar elkaar semi-schreeuwen om zich verstaanbaar te maken en het zag er zó dom uit.
Waarom de muziek zo hard staat, is me oprecht een raadsel. Voor de medewerkers, die het leuk vinden met harde muziek te werken? Omdat je horecatent daar levendiger van wordt?
Fill me in, horeca, want ik vraag het me écht af.
En iedereen die me ondertussen voelt: like, deel, share, die dingen. En blijf net als ik vragen of de muziek ietsje zachter mag als je je er echt aan ergert.
