Ah 2014, wát een jaar! Tumblr, Dr. Martens, Lana del Rey: mijn puberjaren werden hierdoor gekenmerkt. Ik ben inmiddels vierentwintig en volgens mij nog steeds jong, hip en relevant. Ik dacht dus dat ik nog wat jaren in me had voordat ook mijn jeugd verheerlijkt zou worden op het internet. Maar helaas, het is me niet gegund.

Sinds vorig jaar zie ik op TikTok steeds meer tieners die het opgroeien in 2014 romantiseren, met name de bijbehorende esthetiek die op Tumblr heerste. Spiritueel gezien heb ik dit jaar eigenlijk nooit verlaten. Nu zelfs Kylie Jenner haar ‘King Kylie’ era nieuw leven in heeft geblazen is de tijd rijp om er over te schrijven. Ik ga vandaag terug naar 2014 en vraag me af wat we mee kunnen nemen, wat we in daar achter kunnen laten en wat er écht schuilde achter deze zorgvuldig samengestelde blogs.

xView full post on X

Meenemen: S O F T G R U N G E

De stijl we die we nu kenmerken als de Tumblr 2013-2014 stijl werd werd toen niet zo genoemd, de benaming was toentertijd soft grunge, of zoals de echte tumblr girl zou zeggen / / S O F T G R U N G E / /. Geïnspireerd door de grunge-look uit de jaren negentig, bestond het uniform afgetrapte Dr. Martens, gescheurde skinny jeans, een vintage band t-shirt, een denim jasje en een choker.

Voor variatie kon je ook kiezen voor een geruite rok met een gescheurde panty. Hoe groffer je look, hoe beter. Niks geen clean girl make-up. De uitgelopen mascara van gister, Amy Winehouse-esque eyeliner waren genoeg en donkere lippenstift waren de basis. Zelfs als je ervoor koos om iets high-maintenance te doen zoals je haar bleken of roze verven, was het pas echt cool als je net iets te veel uitgroei had. Het was gewoon veel minder gezeik. Daarnaast haat ik hoe bruin en low-waisted de heersende Y2K stijl is, de zwarte high-waisted skinny kan naar mijn mening niet snel genoeg terugkomen.

Achterlaten: Het romantiseren van mentale gezondheidsproblematiek

Wie zich kleedde als een Tumblr girl, had uiteraard een bijpassende Tumblr blog. Iets met een duistere naam, wat gelijk impliceert hoe duister haar diepste gevoelens echt waren. Deze blogs bestonden uit donkere foto’s met een korrelige filter. De artiesten die je hier voorbij zag komen Lana del Rey, Marina & the Diamonds, Sky Ferreira, The 1975 en Arctic Monkeys. Ook werden hun meest deprimerende liedteksten aan de lopende band gereblogd. De Tumblr girl ambieert te zwelgen in een compleet gestileerde depressie. Niemand begrijpt haar en zal haar ook nooit begrijpen. Tumblr maakte van mentale gezondheidskwesties iets glamoureus, sterker nog, een vereiste om erbij te horen.

Ergens is juist goed is dat jonge mensen een plek hebben om over hun problemen te praten en dus zien dat ze niet de enige zijn. Maar tieners zijn ook erg beïnvloedbaar. Door de verheerlijking van deze issues ontstaan er twee problemen: tieners praten zichzelf een stoornis aan die ze voorheen misschien niet hadden en omdat dit bij de esthetiek hoort zoeken ze hier vervolgens geen hulp voor. Dit is natuurlijk uiterst problematisch.

Aan de andere kant neem je jezelf als tiener soms veel te serieus hoe serieus wij ze moeten nemen is dus de vraag. Het is ook niet gek dat je al puber gevoelig bent voor somberheid. Als puber leer je dat de wereld niet zo leuk is als je voorheen dacht, de hormonen gieren door je lichaam en word je ook nog eens gekweld door een super intense zelfhaat. Dit is ook wel veel voor iemand die net op deze aarde is. Voor alle pubers die dit lezen: het is allemaal niet zo diep en anders komt het ook echt wel weer goed. Een depressie is echt niet zo sexy als Lana del Rey hem laat lijken. Laten we de verheerlijking hiervan dus lekker in 2014 laten.

Niet zoals andere meiden, maar precies zoals andere meiden

Ik heb hier een beeld geschetst van stijl die super edgy en cool lijkt. Maar deze kant van de Tumblr-esthetiek was één grote façade. Hoewel ikzelf ook echt naar al deze artiesten luisterde (en luister), kwam dit dóór Tumblr. De reden dat ik een Tumblr account heb aangemaakt, kwam namelijk door One Direction. Het haten op de basic bitches middels uitdragen van een cool persona was dus complete projectie. Ik was op Tumblr dan ook voornamelijk bezig met One Direction, een aanzienlijk minder coole band.

Op Tumblr was niks normaler dan je afzetten tegen de menigte, ook al was jezelf hardcore onderdeel van de menigte. Zelfs binnen het One Direction fandom was er sprake van een ‘not-like-other-girls’-sentiment. Zo werd er onderscheid gemaakt tussen ‘echte’ fans, ‘directioners’, en ‘nep’ fans, ‘directionators’ (ofwel carrots, maar dat is te niche en onbelangrijk om te bespreken). Je kan het ons niet kwalijk nemen. Op je veertiende begin je net met het ontwikkelen van een eigen persoonlijkheid. Het dilemma dat hier speelt is dat je anders wil zijn de rest, maar er eigenlijk bij wilt horen. Als puber is het doodeng om buiten de boot te vallen. Dan maar anders zijn, maar precies zoals de anderen anders zijn.

Zoals ik al eerder zei heb 2014 nooit echt verlaten. Dit jaar zie ik The 1975 en Sky Ferreira live, mijn haar is gebleekt, mijn docs hebben mijn voeten nooit verlaten en als One Direction dan eindelijk terugkomt is het alsof de tijd stil heeft gestaan. Alleen kan ik er dit keer ook écht van genieten.

Ps. Voor wie er behoefte aan heeft, op Instagram heb ik een uitgebreide selectie van foto’s uit mijn Tumblr-dagen gepost. Niemand tweeduizendeveertien-de harder dan ik. Je kunt me vinden op @Pippionpop.