Bridgerton-fans wachtten ruim een jaar op het nieuwe seizoen dat sinds vrijdag 25 maart te zien is op Netflix. Maar na het dit weekend gebinged te hebben, loop ik rond met één hele grote vraag: waar is alle seks gebleven?
'Bridgerton' seizoen twee is onverwachts braaf (en dat zint me niet)
Let op! De onderstaande tekst bevat spoilers voor Bridgerton seizoen twee.
Drie woorden: The Duke's spoon. Tijdens het eerste seizoen van de Netflix-hitserie wensten fans (ik ben fans) maar al te graag dat ze het lepeltje van Simon 'The Duke' Basset (gespeeld door Regé-Jean Page) waren. De subtiele, maar zeer sensuele manier waarop hij het servies aflikte was het startschot voor een hot, hotter, hottest debuutseizoen van de serie. De seksscènes werden rijkelijk rondgestrooid, waarbij edele delen nog maar nét bedekt bleven. Genoeg om naar uit te kijken in seizoen twee, zou je denken.
Maar toen ik afgelopen weekend vol smart op de bank kroop om de acht nieuwe afleveringen in recordtempo te kijken, werd ik getrakteerd op braafheid. Degelijke gesprekken, voelbare spanning, maar géén seks! Oké, er werd wel gesekst, maar aanzienlijk minder dan in het eerste seizoen.
Mijn Amerikaanse Cosmopolitan-collega Rachel Varina was, net als ik, niet gediend van de Britse preutsheid. Rachel: 'Toen Shondaland's regency-geïnspireerde serie in december 2020 in première ging, verwachtten de meeste van ons een Downton Abbey-equivalent: de jurken, het haar, de zware accenten die alles en iedereen nog iets degelijker maakten. Maar in plaats daarvan kregen we Gossip Girl on sexual steroids. Elke aflevering had een andere, zeer grafische scène die ervoor zorgde dat we onze dijen tegen elkaar aan drukten en er zo nu en dan een hand in onze broek verdween.'
Ze vervolgt: 'Maar seizoen twee is zwak (sommigen zouden zeggen... slap) in het nakomen van deze belofte. Ja, we kregen de jurken en de pruiken en het dialect, maar we kregen nagenoeg nul seksscènes, en om die reden geen nieuw materiaal voor onze solosessies. Iets dat seizoen één ons in overvloed gaf. Het is schandalig!'
Driehoeksverhouding, maar geen seks?!
Even een korte trip down Bridgerton's memory lane. In de boeken, net als in de eerste afleveringen van de serie, zijn fans aanschouwers in romances à la de 1800's in een moderner jasje. Korsetten die loskwamen, deinende boezems, 'I burn for you'-speeches. Check, check, check. Maar belangrijker nog liet het de connectie, het voorspel en het vrouwelijke orgasme zien dat niet ontketend werd door tien seconden penetratie. We zagen hoe The Duke Daphne aanspoorde haar lichaam te ontdekken. Kortom: de serie gaf ons seks wanneer we het wilden zien. Geen kledingstukken die net bleven hangen voordat de camera wegdraaide. Geen nep gezoen. Nee, we zagen tongen die op verkenningstocht gingen, lichamen die aan elkaar plakten van het zweet én zelfs een seksscène van vier (!) minuten waarbij het pasgetrouwde stel zich op een ladder aan elkaar vergreep.
Maar waar we toen in onze onverwachte, maar gewenste behoefte werden voorzien, kunnen we nu ver zoeken. Het nieuwe seizoen staat grotendeels in het teken van onmogelijke liefde. Denk aan gestolen blikken, knetterende spanning tijdens ontmoetingen en een hoop tranen. Maar dat is niet waarvoor we Bridgerton kijken. Ja, óók voor het plot. Maar nu Shondaland ons Regé-Jean Page heeft ontnomen (al heeft hij zelf besloten niet terug te keren) verwachtten we er wel wat voor in de plaats. Een brave familie-geörienteerde driehoeksverhouding stond daarbij niet hoog op de lijst. Je snapt dan ook wel dat ik zwaar teleurgesteld ben in het gebrek aan seksuele uitingen door de veelbelovende, oudste Bridgerton Anthony (Jonathan Bailey), en zijn 'verboden' liefde, Kate Sharma (Simone Ashley).
Is de wereld niet klaar voor erotiek met de vrouw als hoofdrolspeler?
Nu ik de teleurstelling enigszins te boven ben, rest de vraag: waarom werd er besloten het plots over een preutsere boeg te gooien? Er was veel kritiek op de hoeveelheid geslachtsgemeenschap in het eerste seizoen, maar dat is nog geen reden om het nu grotendeels weg te laten. 'Was de explosieve passie slechts een lokkertje voor toekomstige, en respectievelijk saaiere seizoenen? Zou Netflix de makers berispt en opgedragen hebben de serie 'toegankelijker te maken voor een breder publiek? Of is de wereld nog altijd niet klaar voor female-focused erotiek?' vraagt Rachel zich af. En ik trouwens ook.
Wat de reden ook mag zijn, het zorgde ervoor dat ik zeven afleveringen lang hoop koesterde dat er op elk moment een stomende scène zich op mijn scherm zou losbarsten. Een die me tijdelijk deed vergeten dat ik maar met één oor luisterde en tegelijkertijd door mijn Instagram-tijdlijn scrolde. Hoe dan ook hebben de makers (Shondaland én Netflix) een flinke misser gemaakt, als je het mij vraagt. 'Voor een show die gebaseerd is op romans en zo toegewijd is aan het vieren van de female gaze, voelt het tweede gedeelte van Bridgerton alsof we gekastijd werden. Alsof we te luidruchtig, aanwezig en opgewonden waren om wat het eerste seizoen ons gaf. (Orgasmes – het gaf ons orgasmes),' aldus mijn Cosmo-collega.
Wat ik wel weet is dat ik in het afgelopen seizoen meermaals heb overwogen te stoppen met kijken en dat mijn geduld pas in de allerlaatste aflevering spaarzaam werd beloond. Na zeven uur zitten noem ik één seksscène inderdaad spaarzaam. Als Bridgerton-fan raad ik je nog altijd aan om de nieuwe afleveringen te kijken. Maar weet waar je aan begint; een degelijke serie. Ik hoop van harte dat de makers in de toekomst op zijn minst het aantal seksscènes verdubbelen. Maar dat laat nog even op zich wachten. Helaas? Gelukkig? Ik weet het ook niet meer.
The Duke's Spoon, nog een keer om het af te leren:
