Lakshmi staat in het theater! Met haar show ADEM, om precies te zijn, waarin ze een modern verhaal vertelt over het twintiger-zijn, het vrouw-zijn en het meisje-zijn in een mannenwereld. Haar show kleedt ze aan met prachtige muziek, die het zijn van de anti-held net dat beetje extra geeft. Wij bij ELLE zijn fan, en daarom kun je hieronder nog het interview van Lakshmi met journalist Henk van Straten lezen.
In een zwarte tanktop, klein maar krachtig van gestalte, loopt ze Amsterdam CS uit, naar het pannenkoekenhuisje bij de pontjes, omdat ze daar een terras in de zon hebben. Ze kleedt zich als een Sporty Spice, zegt ze zelf, omdat ze zich daar het beste bij voelt. Lakshmi is iemand met signature uiterlijke kenmerken: de linkerkant van haar hoofd kortgeschoren, het overige haar naar de rechterkant gekamd; prominente, Cleopatra-achtige eyeliner en subtiel punky sieraden: een neusringetje, een veiligheidsspeldje door haar oorlel. Het straalt van haar af: ze weet wie ze wil zijn, waar ze heen wil en hoe ze daar moet komen. En alles moet daarvoor wijken. 'Het is inderdaad wel een beetje De Grote Laksmi Show ja,' geeft ze toe.
Met haar gloomy elektropop en nonchalant/zwoele zanglijnen à la Lorde en Lana del Rey behaalde ze in 2016, onder anderen dankzij optredens bij De Wereld Draait Door, haar eerste successen. In september verschijnt haar nieuwe album en een maand later begint ze aan haar theatertour Adem. De 25-jarige gunt zichzelf geen rust. Haar carrière is haar alles en ze is er dan ook altijd mee bezig. Als een bezetene. 'Je moet mij niet een dag vrij geven, want dan gaat het mis.' Lakshmi, in tegenstelling tot haar muziek, is rusteloos, gedreven en gefocust. Zonder haar muziek echter, zoeken die eigenschappen als bliksemschichten een ander punt om zich te ontladen. 'Ik heb zelfdestructieve neigingen ja, ik voel soms de behoefte om dingen kapot te maken.'
Tja, ze werd vernoemd naar de Hindoestaanse godin van licht, rijkdom en geluk, en zoals iedere godin zal ook zij haar krachten moeten beheersen. En zelfs een godin ontkomt niet aan de vragenkaartjes van ELLE.
Wat houdt je op dit moment bezig?
Na een slokje van haar cappuccino met sojamelk verschijnt er een klein, bedeesd glimlachje. 'Mezelf,' zegt ze. 'Klinkt heel egoïstisch, dat weet ik. Of narcistisch. Maar ik ben gewoon mijn eigen fulltimebaan, het is niet anders. Mijn carrière houdt me altijd bezig. Muziek schrijven, optreden, plannen maken, media, ga zo maar door. Het enige verschil tussen mij als persoon en mij als artiest is dat je mijn artiestennaam met hoofdletters schrijft.'
Word je er nooit gek van?
'Soms wel ja. Alles wat ik zeg en doe, of niet zeg en niet doe, heeft consequenties. Dat is hoe het voelt. Toch heb ik niet steeds stress, hoor, want ik vind het vooral gewoon heel leuk om te doen, dus het is tegelijktijd ook ontspannend. Ik heb verder ook geen druk sociaal leven, bijna alle contacten die ik onderhoud zijn contacten die zijn betrokken bij mijn muziek. Mensen maken zich soms zorgen om me, ze zijn bang dat ik een mental breakdown krijg of zo. Ik ben daar zelf niet zo bang voor. Je moet mij niet een dag alleen thuis laten zonder iets te doen, dan word ik gek. Ik kan geen tijd verdoen, dan voel ik me verschrikkelijk.'
Ben je een feminist?
'Hangt een beetje af van je definitie ervan. Ik ben absoluut voor gelijke rechten en gelijke behandeling. Aan de andere kant ben ik ook wel echt een meisjemeisje. Ik hou van de kapper, kleding, make-up, mooi fotoshoots. In mijn theaterschow heb ik het er trouwens wel over. In de muziekwereld zie je bijvoorbeeld veel meer mannelijke artiesten dan vrouwelijke. Succes krijg je makkelijker als je man bent, zeker in Nederland. Je ziet ook bijna nooit een lelijke zangeres, terwijl je wel heel veel lelijke zangers ziet. Echt, elke chick die zing is knap! Vrouwen moeten blijkbaar mooi zijn om succes met muziek te hebben. Voor mannen is alleen het maken van goede muziek al goed genoeg.'
Wat is je grootste angst?
Hier hoeft Lakshmi niet over na te denken: ‘Faalangst,’ zegt ze. ‘Het uit zich in de hevige reactie op tegenslagen. Ik denk meteen: misschien lukt het toch níét.’ Gek is dat, hoe faalangst kan bestaan naast zelfvertrouwen, want dat heb je óók. Anders zou je überhaupt het podium niet op durven. ‘Ja, dat is gek, ik snap het zelf ook niet helemaal. De faalangst is er altijd, maar ik knok het weg. Ik heb ook veel bewijsdrang, dus ik heb ook de behoefte om te laten zien wat ik kan.’
Wat was je wildste avond?
‘Oef, de periode van mijn veertiende tot mijn achttiende, dat was één lange wildste avond. Ik ging al uit huis op mijn veertiende. Mijn ouders waren hartstikke lief, ik was gewoon een onhandelbare puber. Hoe strakker je me hield, hoe extremer en destructiever ik werd. We woonden in Nijmegen, waar je een levendige krakersbeweging hebt. Met mijn toenmalige vriendje ging ik in een kraakpand wonen. De nachten daar waren altijd heftig. Ik heb alle soorten drugs wel zo’n beetje geprobeerd, geloof ik. Er waren altijd technofeestjes waarbij de ketamine en speed gewoon op tafel lagen. Toch werd het in mijn geval nooit echt gevaarlijk, want na een paar keer proberen had ik het met een bepaald middeltje ook wel weer gezien. Mijn ouders wisten dat ik een innerlijk kompas had dat ervoor zorgde dat ik een beetje op mezelf lette. Het is goed dat ik die fase al zo jong heb doorleefd, want nu heb ik er totaal geen behoefte meer aan. De destructieve neiging van toen is er wel nog steeds. Dat zit in me. Maar door de muziek en mijn artiestenbestaan kan ik dat kanaliseren. Je moet mij echt niet in een kantoor zetten.’
Waar zou je willen wonen, als je kon kiezen?
‘Ik hou wel van de zon en water, dus Californië of zo, of Thailand. Maar wat betreft de maatschappij vind ik Nederland wel chill hoor.’ Zelf woont ze in Haarlem, waar ze vanuit Nijmegen naartoe verhuisde vanwege haar vriend, met wie ze inmiddels vijf jaar verkering heeft. En wat vindt hij ervan dat het 24 uur per dag De Grote Lakshmi Show is? ‘Hij werkt ook in de muziekindustrie, al heel lang, dus hij snapt hoe het wereldje werkt en begrijpt mijn ambitie. Hij staat helemaal achter me. Maar natuurlijk is het af en toe heel vermoeiend voor hem. Ik ben bijna nooit thuis, en als we samen thuis zijn dan hebben we het voornamelijk over muziek en werk.’ Lachend: ‘Andersom zou ik het niet kunnen hoor, op die manier een ander ondersteunen, daar ben ik op dit moment veel te egoïstisch voor.’ Is een relatie dan überhaupt wel handig op dit moment? ‘Zeker wel, want als ik geen relatie zou hebben dan zou ik helemáál geen structuur en ritme meer hebben. Ik zou ook geen andere mensen meer zien, omdat ik me dan alleen nog maar met werk zou bezighouden. Hij is wat rustiger en heeft het allemaal al meegemaakt. Hij houdt me met beide benen op de grond. Ik heb een vrij extreem karakter en dat wordt dankzij hem wat minder extreem.’ Lachend: ‘Ik vrees dat ik anders echt niet oud word.’
Wat was een ervaring of ontmoeting die een enorme indruk op je maakte?
‘Op mijn negentiende, in het eerste jaar van de Herman Brood Academy, ontmoette ik Wende Snijders. We moesten voor school een interview doen. Nog altijd kijk ik tegen haar op, maar toen had ik echt geen idee hoe ik me moest gedragen. Ik wilde van school af gaan, vertelde ik, maar zij zei: niet doen, maak die drie jaar af en neem mee wat bruikbaar is, de rest kun je dan vergeten. Dat heb ik gedaan en het is slim gebleken. Ze was superaardig en sindsdien hebben we contact gehouden.’
Wat is je grootste bezit?
‘O jee, ik heb het idee dat ik nu een heel moralistisch antwoord moet geven. Zo van: de mensen om me heen.’ Ze denkt na en tuurt naar het water, waar de pontjes het zilver van de zon doorkruisen. Er komt geen antwoord. Je stem misschien? Meteen: ‘Welnee, zo veel mensen kunnen zingen, zo bijzonder is dat niet. Misschien zijn het mijn ambitie en focus, of het geloof in mezelf.’
Wat is het meest romantische dat je ooit is overkomen?
‘Op mijn 21ste verjaardag reed mijn vriend met me naar Limburg. Ik had geen idee wat we daar gingen doen. Toen we daar aankwamen bleek hij een afspraak te hebben gemaakt met een tatoeëerder die ik heel goed vond. Ik kreeg de tatoeage die ik al heel lang wilde. Na de terugreis zouden we naar de film gaan, zei mijn vriend, maar we stopten bij de Amsterdam Arena. Hij bleek kaartjes voor Pink te hebben geregeld. Ik wilde er al supergraag naartoe en baalde dat het was uitverkocht. Ik heb tijdens dat concert als een puber ieder woord staan meebrullen.’
Wat doe je als je niet kunt slapen?
Ineens kijkt ze sip. ‘Ik kan echt niet slapen. Als ik eenmaal slaap dan slaap ik overal doorheen, maar ik val heel slecht in slaapIk denk veel te veel en pieker nog over alle dingen waar ik mee bezig ben. Daardoor kom ik aan veel te weinig uren slaap. Niets helpt. Ik lees of ik kijk een beetje op Instagram.’
Op wie ben je jaloers?
‘Het is nu minder hoor, maar ik kon wel jaloers zijn op artiesten die door een groot platenlabel met heel veel bombarie gelanceerd worden. Dat je ze ineens overal ziet en hoort. Neem een zangeres als Naaz, die is hartstikke populair nu, ze gaat als een raket, en ik vind dat ook heel tof voor haar, maar ik heb dan even de neiging om te denken: shit, dat wil ik ook. Maar eigenlijk ben ik nu juist blij met hoe het nu gaat en hoe ik het doe, stapje voor stapje.’ Lakshmi brengt haar eigen muziek uit, zonder label. ‘Er waren wel labels enthousiast, maar uiteindelijk is niemand zo enthousiast als ikzelf. Soms is het moeilijker om in een playlist te komen, maar uiteindelijk is deze manier veel fijner. Niemand kan de baas over me spelen en ik loop niet het risico om na een tijdje geen prioriteit meer te zijn, want dat zie je in het geval van zo’n hype soms gebeuren. Ik ben tevreden met het pad dat ik heb gekozen.’
Googel je jezelf weleens?
‘Googelen niet echt, maar ik kijk wel op Twitter om te zien wat er over me wordt gezegd. Zeker na een tv-optreden doe ik dat, want dan krijg je echt bakken stront over je heen. Ik weet niet waarom, maar ergens vind ik dat wel lekker. Het houdt me bescheiden, misschien. Weet je wat trouwens opvalt? Vaak komen de vuilste opmerkingen van heel fatsoenlijke oudere vrouwen.’
Vertel over een levensbepalende gebeurtenis
‘Vier jaar geleden kreeg mijn vriend een auto-ongeluk. Hij vloog uit de bocht doordat er olie op de weg lag. Hij brak zijn bekken, had overal kneuzingen en wonden en hij zag helemaal blauw. Pas in het ziekenhuis wist ik hoe ernstig het was; er werd ons aan de telefoon steeds niks verteld. Ik schrok toen ik hem zag liggen. Hij was helemaal suf en onsamenhangend door de morfine. Ik vond het zo’n vreemde gewaarwording: eerst was er helemaal niets aan de hand en in één klap was alles anders. Dat doet iets met je kijk op het leven.’
Wat was de grootste overwinning op jezelf het afgelopen jaar?
‘Eind 2017 deed ik een tour, en ergens halverwege is er een knop omgegaan. Daarvoor was ik op het podium over-zelfbewust.’ Ze doet zichzelf spottend na: “Mijn arm is raar, ik sta verkeerd, ik zie er gek uit.” Na een zucht: ‘Op een gegeven moment was ik daar zó klaar mee. Ik heb het afgeleerd door middel van een heel simpel trucje: ik spreid mijn armen heel wijd, waardoor ik heel veel ruimte claim, en op de één of andere manier geeft dat rust. Het is een startpunt. Ik heb dus echt mijn draai gevonden op het podium. Ik luister niet meer naar dat interne stemmetje dat steeds kritiek levert.’ Dan, lachend: ‘Het trucje werkt alleen op het podium hoor.’
Waarover ben je onzeker?
Lakshmi kijkt naar zichzelf, naar haar lichaam, en zegt: ‘Alles kan altijd beter. Ik train heel veel, maar alles kan altijd nog net wat beter. Nog mooier gespierd, met nog meer definition. Maar ja, ik heb geen tijd om vaker te sporten.’ Dat lijkt weer een symptoom te zijn van dat perfectionisme en die faalangst. Denk je dat er werkelijk iemand in je publiek is die denkt: goeie zangeres, maar die triceps kunnen wel wat meer definition gebruiken? Ze lacht. ‘Nee, natuurlijk niet. Maar zelf denk ik dat wel. Het is ongezond, dat weet ik. Toch heb ik inmiddels een goede balans gevonden hoor. Vroeger was het veel erger. Toen mocht ik van mezelf amper eten. Nu weet ik dat goed eten juist hartstikke belangrijk is en ben ik wat coulanter voor mezelf. Als ik genoeg sport dan mag ik gewoon eten zonder me daar rot over te voelen.’
Wat is je donkerste kant?
‘Dat is weer dat zelfdestructieve gedrag. Vroeger uitte zich dat in het niet eten, in een kraakpand gaan wonen, dat soort dingen. En als dingen te lang goed gaan, heb ik de neiging om ruzie te zoeken, om iets kapot te maken of veel te drinken, terwijl ik eigenlijk helemaal niet drink. Ik heb geen idee waar het vandaan komt, ik heb het al zo lang als ik me kan herinneren. Gelukkig kan ik het nu kwijt in mijn muziek en teksten. Daarom zijn die ook wat donkerder.’ Je zou het niet zeggen als je haar ziet, dat ze die duistere kant heeft. Al helemaal niet wanneer ze er vrolijk over vertelt aan het water in de zon. Maar uiteraard weet je nooit hoe donker water is als de zon erop schijnt. Je zult erin moeten duiken, de diepte in. En dat kan, daarvoor hoef je alleen maar naar haar muziek te luisteren.
Dit artikel verscheen eerder in een editie van ELLE.
