'Amazing. Utterly extraordinary.' Maar ook: angstaanjagend. Zo omschreef Kate Middleton de geboorte en eerste uren van haar eerste kind, Prins George, vorige week in de populaire podcast Happy Mum, Happy Baby van Giovanna Fletcher. Behoorlijk openhartig sprak ze over haar zwangerschappen, bevallingen en ervaringen als jonge moeder. Want het is heus niet allemaal rozengeur en maneschijn. Alleen: had Middleton niet nóg eerlijker moeten zijn om echt indruk te maken?
Duchess of Cambridge voor het eerst in een podcast
Kate Middelton schoof niet zomaar voor het eerst aan bij een podcast. Ze sprak over een goed doel waar ze zich voor inzet: Early Years Support. In de Britse wet is vastgelegd dat elk kind tot vijf jaar oud in Engeland recht heeft op bepaalde educatie, ontwikkeling en zorg. Middleton legt uit dat juist die eerste jaren zo belangrijk zijn vanwege de impact op de rest van het leven. Volgens eigen zeggen ontdekte ze in de vele gesprekken die ze bijvoorbeeld voerde met verslaafden en daklozen, dat die allemaal iets hadden gemist in hun beginjaren.
Om in kaart te brengen hoe het gesteld is met de situatie van juist kleine kinderen, promoot de Duchess nu de Early Years Foundation Survey, 5 Questions: een enquête die ouders invullen, om zo taboes te doorbreken over de (zware) begintijd als moeder of vader. Het startsein van deze survey vond vorige week plaats in Birmingham. Daar bezochten Giovanna Fletcher en Middleton eerst samen een kinderopvang, waarna ze in gesprek gingen over hun gedeelde ervaringen als moeders van drie kinderen.
Kate Middleton is heel eerlijk, tot op zeker hoogte
Eerst even de kritische noot. Middleton praat niet toevallig openhartig over haar ervaringen. Ze heeft iets te verkopen: die enquête van de overheid. Het is in het belang van de leiders van het land te weten hoe het gesteld is met ouders en hun jonge kinderen, om zo een gezonde en stabiele nieuwe generatie van Engeland te krijgen. Een nobel doel, maar cynisch gezien is de Duchess nu bij deze podcast neergezet om daarvoor aandacht te generen: haar openhartigheid is een lokkertje. Denk maar niet dat de pr-afdeling van het koningshuis ondoordachte stappen zet.
De royals willen daarnaast ook in eigenbelang dat Middleton nu zo sympathiek mogelijk overkomt. Vergeet niet de enorme heisa rondom Meghan Markle en Prins Harry en hun uiteindelijke terugtrekken uit Engeland, en daarvoor het schandaal van het belachelijke televisie-optreden van Prins Andrew na zijn aandeel in de Epstein-zaak. Tussendoor speelde ook nog het vermeende vreemdgaan van Prins William en zijn ruzie met broer Harry; 2019 was me het jaartje wel voor de Windsors. Ze dreigen hun band met het Engelse volk kwijt te raken. Met dit in het achterhoofd moet de persafdeling van het koningshuis gedacht hebben: we gaan vanaf nu Kate Middleton neerzetten als iemand waarmee 'de gewone man/vrouw' zich kan identificeren.
Stylefile: Kate Middleton door de jaren heen
Afgelopen Kerst traden zij en William, waarschijnlijk ook daarom, op in A Berry Royal Christmas met Mary Berry, het populaire jurylid van The Great British Bake Off (Heel Holland Bakt, op zijn Engels). Samen bereidden ze - kookschorten voor en al - een maaltijd voor het goede doel Passage, dat zich inzet voor daklozen. Kate en William kwamen in het programma heel gezellig over en vooral zo 'lekker normaal'. Dat de Duchess in de podcast nu haar ervaringen als 'gewone moeder' deelt is mijns inziens niet los te zien van dit enorme charme-offensief.
De ervaringen van een royal als moeder
Tot zover het cynische gedeelte. Vooropgesteld dat ik Middleton sowieso een sympathieke vrouw vind, komt ze in deze podcast behalve nog een tikkie gereserveerd, ook oprecht over. Ik geloof haar als ze zegt dat ze echt een gesprek over ouderschap wil openbreken in de Britse samenleving. Ik geloof ook dat haar interesse in mental health echt is: ze heeft daar samen met haar man en Meghan en Harry al zo veel aandacht aan besteed. Maar ik geloof vooral dat ook zij het niet altijd makkelijk heeft als moeder.
Natuurlijk heeft Middleton een hoop mee. Ze vertelt in de podcast dat ze een heel gelukkige jeugd had in een sterk, hecht gezin. En bovendien heeft ze alle middelen om haar leven makkelijker te maken. Het wordt niet besproken in de podcast, maar de koninklijke familie heeft toegang tot de beste medische zorg en een leger aan nanny's. Maar dan nog: niemand kan jouw gevoelens als zwangere of jonge moeder sturen, hoeveel hulp je ook krijgt. Die lichamelijke ongemakken en emoties onderga je toch echt zelf, weet ik ook uit eigen ervaring.
Om met die zwangerschap te beginnen: Kate leed aan hyperemesis gravidarum. 'Ik ben erg misselijk als ik zwanger ben, dus dat was niet fijn. Ook voor de mensen om me heen, want die konden niet helpen. Ik kon niet eten wat ik moest eten, maar toch lukte het mijn lichaam nieuw leven te laten groeien.' De Duchess vertelt het met Brits gevoel voor understatement, maar dat hyperemesis gravidarum moet voelen alsof je constant maandenlang kotsmisselijk uit een achtbaan stapt. Vreselijk, ook als je toegang hebt tot allerlei artsen. Alleen is Middleton niet in de vrije positie als bijvoorbeeld Amy Schumer om daar zó openhartig over te praten.
Artikel loopt verder onder de video.
Kate Middletons bevalling en hypnobirthing
Dan de bevallingen. De Duchess volgde cursussen hypnobirthing, waarbij je door bijvoorbeeld ademhalingstechnieken leert op je eigen lijf te vertrouwen. Volgens haar hielp dat haar al door de zwangerschappen heen, maar waren daardoor de uiteindelijk bevallingen ook best 'fijn', ook omdat ze 'wist dat het het einde van die misselijkheid zou betekenen.' Moet je nagaan hoe ziek ze was. En dan moest ze ook nog eens een paar uur later volledigheid gekapt en gehakt op de trappen van het ziekenhuis verschijnen met haar net geboren kind in de armen. Keeping up appereances, in de overtreffende trap.
Artikel loopt verder onder de video.
In april 2018 schreef ik over die presentatie van hun derde kind Louis het artikel Waarom ik medelijden heb met Kate Middleton. Dat had ik toen ook echt: zelf net zes maanden ervoor bevallen, kon ik me niet voorstellen dat een vrouw er behoefte aan heeft haar kind zes uur na de bevalling zo mooi opgemaakt met de wereld te delen. Bovendien vond ik het een slecht voorbeeld voor anderen, die dan misschien denken dat zij daar ook aan moeten voldoen. Later had ik er wat spijt van dat ik zo kritisch was geweest over de Duchess, want zij moest ook maar aan al die verwachtingen voldoen, maar nu zegt ze zelf over die ervaring bij het presenteren van eerstgeborene George dat het 'best angstaanjagend' was. Bijzonder dat ze dat eerlijk toegeeft. (Misschien motiveerde dit Meghan Markle ook om de presentatie van Archie anders aan te pakken?).
Happy mum, happy baby?
In de podcast vertelt Kate ook dat ze het 'belangrijk vond om die vreugde en waardering met het publiek te kunnen delen' daar bij de trappen van het ziekenhuis, toch 'was het wel gekoppeld aan een pasgeboren baby en onervaren ouders, en de onzekerheid over wat dat inhield, dus er waren allerlei gemengde emoties.' Dat is koninklijke familie-taal om te zeggen dat het vreselijk stressvol was. Ze is ook openhartig over haar schuldgevoel als moeder, wat volgens haar een 'constante uitdaging' is: door haar vele reizen moeten er steeds andere mensen ook op haar kinderen passen. Dus we kunnen wel denken lekker makkelijk al die nanny's, maar ook koninklijke jonge moeders hebben dezelfde struggles als andere vrouwen die na zwangerschapsverlof weer aan het werk gaan. De gevoelens die komen kijken bij het krijgen van een kind zijn voor iedereen overrompelend: of je nou een paleis vol bediendes hebt of niet.
Dus om de vraag te beantwoorden of Middleton openhartiger had moeten zijn in dit interview om écht indruk te maken: ja, het was interessant geweest nóg meer te horen over hoe haar dagen er als moeder uitzien, of over die druk die ze ervaart om haar persoonlijke leven te delen met het publiek. Zou ook fijn zijn als de Duchess nog relativerender was geweest over haar eigen privileges (want doet ze bijvoorbeeld die nachtelijke flesjes echt zelf?), maar het doel van zo'n optreden is niet om luisteraars te pleasen: ze zit daar om die survey te promoten en het imago van het koningshuis op te poetsen. Dit was wat de Duchess wilde en vooral ook mócht delen van die enorme pr-afdeling die achter dit soort media-optredens zit. Uiteindelijk is ze een royal - die blijven altijd iets verheven boven het voetvolk. Al verkleint Kate naar mijn idee die afstand nu wel ietsje. En daarvoor verdient ze respect.
Luister hieronder het hele interview.
