Een abaya is een lange, los vallende jurk met lange mouwen die vooral (maar niet enkel) in Islamitische landen door vrouwen wordt gedragen. Een lange jurk met lange mouwen is natuurlijk ook een doodgewoon kledingstuk, dat je onder meer kan vinden bij onze high fashion-favoriet The Row met daaraan een net zo spectaculair prijskaartje van 3470 euro. Desondanks is de Franse regering zo overstuur door deze jurk dat er vorige week een verbod werd ingesteld op de abaya op scholen.
Op maandag zijn er 300 leerlingen naar huis gestuurd die op de eerste dag na de schoolvakantie toch in een abaya verschenen. Want in Frankrijk wonen er veel vrouwen die graag kiezen voor een abaya, en dat komt overigens niet in de laatste plaats door wat Frankrijk in koloniale tijden allemaal heeft uitgespookt.
Frankrijk slaat de plank wederom mis met een abaya-verbod
Het is in Frankrijk al sinds 2004 verboden om in onderwijsinstellingen religieuze symbolen en kledingstukken te dragen. Vooral Islamitische uitingen zijn stelselmatig een doelwit in het land – eerder werd het dragen van een hoofddoek binnen de sport verboden en graag zouden de Fransen kledingstukken als de hijab en de burka helemaal uit het straatbeeld zien verdwijnen.
Hoewel dit de vrijheid om te kiezen wat je draagt al enorm inperkt gaat de Franse onderwijsminister Gabriel Attal nu nóg een stap verder door een simpele jurk die toevallig veel wordt gedragen door Islamitische vrouwen te verbieden in onderwijsinstellingen. Als oversized kleding het volgende is dat wordt verboden in het land zal vrijwel de volledige modewereld binnenkort niet meer aanwezig zijn bij de Parijse modeweken, maar dat terzijde.
Dat laatste klinkt misschien overdreven, maar dat is het besluit van Attal ook. In mijn kast hangt een witte, los vallende jurk met lange mouwen – een oudje van H&M. Als ik nu een student was in Frankrijk was het aantrekken van dit pareltje naar school geen optie. En dat is dan ook wat het verbod zo absurd maakt – los van dat mensen gewoon lekker zelf moeten weten wat ze dragen, zeker op school, is het verbieden van doodnormale kledingstukken het begin van een weg die we helemaal niet willen bewandelen.
Naast het feit dat dergelijke jurken ook bij Westerse modeketens en -merken te vinden zijn wijzen veel critici erop dat de jurk in essentie geen religieus maar een cultureel kledingstuk is. Wat het dan weer niet is wanneer deze afkomstig is van een Westers merk. We vragen ons af of Attal zijn eigen regelgeving wel begrijpt.
De Franse overheid laat met dit besluit ook zien dat ze boel niet helemaal meer op scherp hebben – Attal startte op 20 juli van dit jaar met zijn functie als onderwijsminister en stelde het verbod vrijwel direct in. Dat terwijl het openbare scholensysteem in Frankrijk al tijden met structurele problemen kampt. Zo zijn er enorme problemen met salarissen, zijn de werkomstandigheden slecht en kampen veel onderwijzers dan ook met klachten als burn-outs, anxiety en depressie. Maar laten we vooral beginnen met vrouwen te vertellen wat ze wel en niet mogen dragen.
En hoewel we onze kledingkeuze in een ideale wereld nooit en te nimmer willen laten sturen door een man, is het nogal wat dat Franse meisjes en vrouwen zich van een man niet bescheiden mogen kleden in een tijd waarin meldingen van seksueel grensoverschrijdend gedrag de pan uit rijzen.
Waarom we vooral verdrietig worden van dit verbod is omdat dit het zoveelste teken is dat we terug gaan in de tijd – in de Verenigde Staten kunnen vrouwen op veel plekken niet meer kiezen voor een abortus, in Frankrijk mogen schoolgaande meisjes en vrouwen geen jurk naar keuze meer aantrekken. Iets om over na te denken wanneer je in november in het stemhokje staat.
