Karlijn Brinkman geeft zichzelf iedere week een nieuwe uitdaging, en schrijft daarover voor ELLE.nl. Vandaag in Karlijn Test:
'Ik deed alleen de dingen die ik leuk vind'
Soms ga ik op de bank zitten. Heel soms doe ik dat op een vrije avond terwijl ik huilend natuurdocumentaires kijk en popcorn in mijn mond prop, maar meestal doe ik dat op momenten dat ik ergens tegenop zie. De momenten waarop ik iets heb te ontwijken. Dan zit ik me met mijn schoenen en jas aan te realiseren dat ik eigenlijk al lang op de fiets had moeten zitten, onderweg naar de zoveelste eindeloze vergadering van een project waar ik ooit enthousiast mee instemde. Op die treurige, stressvolle momenten op de bank is er een gedachte die maar niet uit mijn hoofd gaat: Ik doe allemaal dingen die ik eigenlijk niet wíl doen, maar waarmee ik anderen tevreden hou.
Dat vertelde ik laatst aan een vriendin. 'Wat maakt het uit dat anderen niet tevreden zijn?' Had ze gevraagd. Daar had ik niet echt antwoord op. 'Het lijkt me toch wel fijn dat mijn omgeving een beetje blij met me is,' zei ik twijfelend. 'Ik doe alleen maar dingen die ik zelf leuk vind,' vertelde de vriendin. Het leek mij nogal back to puberty en stiekem ook vrij onmogelijk om alleen maar de dingen te doen waar je zin in hebt, maar toch liet het idee me niet los. Ik besloot het een kans te geven en een aantal dagen gewoon lekker te doen waar ik zin in had. Ik keek uit naar mijn leven zonder verplichtingen en met leuke dingen.
Toch gebeurde er iets anders. In de dagen die volgden deed ik namelijk voornamelijk de dingen waar ik gewoonlijk niet zoveel zin in had. Alleen had ik er nu wel zin in. Het vrije gevoel van doen en laten wat ik wilde, liet me inzien dat de dingen die ik normaal als verplichting zag, eigenlijk dingen waren die ik heel leuk vond om te doen.
Ik ging naar de eindeloze vergadering omdat ik wat te zeggen wilde hebben over het project en niet omdat anderen op me zaten te wachten. Een theatervoorstelling waar ik voor mijn werk heen ging, werd veel leuker omdat ik 'm graag wilde zien en niet omdat ik daar voor mijn werk heen moest. Ik ging naar het feestje van een verre kennis, niet met de gedachte dat ik daar was voor die verre kennis, maar omdat ik graag met haar wilde bijkletsen. Langzaam maar zeker begon ik te begrijpen wat de vriendin had bedoeld met 'alleen maar dingen doen die ze zelf leuk vindt.' De bezigheden die ik vaak met jas en schoenen aan op de bank zit te ontwijken, zijn dingen geweest die ik in eerste instantie graag wilde doen. Dingen waarvoor ik zelf had toegezegd en waar ik energie uit haalde. Daarom moet ik mezelf er soms aan herinneren dat ik de dingen die ik doe gewoon best leuk vind. En soms, soms moet ik me niet zo aanstellen en heb ik gewoon een schop onder de kont nodig. Maar dat heeft ook wel weer z'n charme.
