'I can't concentrate in flats' mag dan door Victoria Beckham bedacht zijn, maar de leuze had net zo goed uit mijn mond kunnen komen. Sinds ik zo'n vijf jaar geleden m'n eerste gehakte enkellaarzen aantrok, is er geen weg meer terug. Er staan nu zo'n zes paar leren exemplaren met verschillende hakhoogten in mijn schoenenrek. Mijn houding is sterker, ik loop zelfverzekerder en ze geven ten alle tijde een bepaald rock-schwung aan mijn outfit die ondertussen kenmerkend voor mij is. Ze kunnen casual onder een jeans, maar ik combineer ze met datzelfde gemak onder een pantalon of bij een pak. Dat ze geluid maken bij elke stap die ik zet, vind ik stiekem ook geweldig. 'Ik hoorde je al aankomen', zeggen collega's als ik de hoek om kom. 'Je hebt een heel eigen loopje.'
Christian Louboutin 'Stage Angels'
Toen ik eind november de persdag van Christian Louboutin in Amsterdam bezocht, werd ik direct gegrepen door de 'Stage Angels'-laarzen. Voor 'the stage' zijn ze zeker, want deze laarzen – uitgegeven in iriserend lakzwart, glitterend zilver of een handgeborduurde versie met franjes en pailletten – hadden zo aan de voeten van Elton John kunnen zitten. Twaalf centimeter hoog (inclusief plateau) en met een vierkante neus voor de retro seventies-esthetiek, ik was verkocht. Pr-manager Marie vertelde mij dat dit model de eerste gehakte schoen van het modehuis is die tot maat 46 gaat. Een laars voor iedereen dus, die het aandurft om in de schijnwerpers te zijn althans. En nu kan ik wel heel bescheiden gaan acteren, maar heel eerlijk; ik ben zo'n persoon.
Of ik ze niet een week mocht lenen, vroeg ik Marie gelijk. ELLE's modestylist Kelly probeerde al eerder eens een gigantisch, geborduurd bomberjack van Prada en ik waagde me recentelijk nog aan de head-to-toe roze look van Valentino. Natuurlijk wilde ik ze een week lang dragen en ik kan je zeggen, dat was een hele ervaring. Alle looks bekijk je onderaan dit artikel.
Mijn eigen silver slippers
Collega Elles bewees al eerder de kracht van een paar zilveren schoenen. ELLE's managing editor heeft een zeer minimalistische, Franse stijl met veel monochrome items die ze in een look flink weet te upspicen met zilveren laarzen van Sandro. Maar die schoenen zijn toch vrij simpel vergeleken met deze glinsterende discohakken. Bij het openen van de doos dacht ik al: dit zijn mijn eigen ruby slippers van Dorothy uit The Wizard of Oz, maar dan zilver. Dat ze geschikt zijn voor een goed feest of een chic diner, was duidelijk. Toch waagde ik er ook een dag op met een simpele jeans en coltrui in ons tijdelijke kantoor in Fosbury & Sons, een voormalig ziekenhuis met nogal veel trappen. Niet de beste doop voor mijn voeten kan ik je vertellen.
Hoewel de schoenen echt mooi gemaakt zijn en je er flink wat stappen op kunt zetten, ben ik wel gewoon ineens 1 meter 197 in plaats van mijn gewoonlijke 1.85. Je zwaartepunt verandert en wandelen of traplopen wordt dan toch een kleine workout. Niet te vergeten dat de mooi geconstrueerde schoenen ook nog vrij zwaar zijn. Maar het was het helemaal waard. Want op een paar verraste blikken na, kreeg ik het ene na het andere compliment. Van de vrouw achter mij in de rij om koffie te bestellen: 'Ik krijg helemaal zin om te feesten als ik naar jouw schoenen kijk' tot de man die me vroeg of die stoel bezet was: 'Wat tof dat je die schoenen gewoon tijdens werk draagt.' Ik torende boven iedereen uit en toch keek men alleen maar naar beneden, naar mijn glinsterende voeten.
De allerleukste opmerking kreeg ik op het feest van Moët & Chandon dat op de zestiende verdieping van de A'DAM Toren werd gehouden. Ik stapte de lift uit en een man keek me met open mond aan: 'Wat vét dat jij dit aanhebt, je rockt het helemaal!' Ik vond het opvallend dat men het dragen van deze schoenen als 'knap' of 'dapper' ervaarde. Misschien omdat ze verwachten dat ik ook nare reacties of vuile blikken krijg. Gelukkig bleven dit uit.
Wat ook uitbleven waren de schoenen totdat ik op locatie was. Want vanaf huis naar kantoor of een eventlocatie fietsen op die hoge palen was een onmogelijke opgave. Ik heb het niet eens geprobeerd, bang om de rode zolen te beschadigen. En dus zeulde ik een week lang een extra paar schoenen mee, voor op de fiets. Of als ik het op eerder genoemd feest echt niet meer uithield om twaalf centimeter langer te zijn. Dat laatste gebeurde overigens niet, want ik heb ervaren dat de Stage Angels ook prima geschikt zijn voor de dansvloer. En nee, ik heb me niet ingehouden wat mijn danskunsten betreft. Ik danste net zo comfortabel op Uptown Funk of Single Ladies als dat ik in de club zou doen.
Op hakken lopen is voor mij gewoonte, maar een week lang op plateaulaarzen was even wennen. Vooral voor mijn voeten. Je hoeft mij vooral niet te volgen, maar ik raad mannen wel aan om zich ook eens aan een hakje te wagen. Het is een klein detail die veel voor je postuur en uitstraling doet, naast dat ene stijlelement dat een simpele t-shirt/jeans-combinatie net wat meer pit geeft. En neem maar van mij aan: die ene gekke/verontwaardigde/afkeurende blik haalt het niet bij de vele positieve reacties die je zult krijgen.
