Je hebt wat te melden over T-shirts. Kan niet veel mis mee zijn, toch? Esther: 'Zeker wel. En dan heb ik het niet zozeer over de vorm, als wel wat erop staat. Slogan tees dus.'

Van die tee's met een wijzende vinger en begeleidende tekst 'I'm with stupid'. Of 'My mom went to Italy and all I got was this lousy T-shirt' en lollige variaties daarop. 'Die zijn nog tot daaraan toe, bijna old school. Nee, ik heb het over T-shirts met teksten als "Be authentic". Beetje raar om per T-shirt tegen anderen te roeptoeteren dat ze authentiek moeten zijn, terwijl dat T-shirt uit een ketenwinkel komt die er miljoenen produceert. Als je authentiek wilt zijn, dan schrijf je je eigen tekst op een T-shirt.'

Een mooie quote op je T-shirt dan? 'Nee! Tegelwijsheden op je tieten mogen echt niet. Zogenaamd diepe gedachten waar niemand achter staat of ten volle van beseft wat het inhoudt, zeker de drager niet. "Always be a unicorn": echt waar ja? Of "Femme" en "Femme forever". "Femme" is niet alleen Frans voor "vrouw", binnen de LGBTQ-gemeenschap worden er ook vrouwelijk geklede lesbiennes mee getypeerd. Had de drager daar al bij stilgestaan? Of "Deny the lies" – "Ontken de leugens." Denk daar eens diep over na. Wat wil je daar nou eigenlijk mee zeggen?'

Nadenken dus voor je iets aantrekt. 'Ja. Ik vind die inspirational quotes taboe. En bandshirts mag je alleen aan als je daadwerkelijk fan bent van een band – en die shirts koop je trouwens niet bij een ketenwinkel, maar tijdens een concert, dat ook nog eens. T-shirts van Metallica en AC/ DC: hebben al die fashionchicks echt naar die muziek geluisterd? Ik denk het niet.'

T-shirts zijn een goed medium om politieke of maatschappelijke issues onder de aandacht te brengen – dat is niks nieuws. 'Ja, dat is waar, al is er wel een verschil tussen T-shirts van actiegroepen en T-shirts gemaakt door grote modehuizen en ketenwinkels, fashion-Tshirts dus. De Britse ontwerpster Katherine Hamnett genereerde al in 1983 veel aandacht met haar witte protest-T-shirts met zwarte blokletters. Die T-shirts zijn wereldberoemd. Eén van de bekendste is die met de tekst "Choose life", gedragen door George Michael, toen nog van de band Wham, in de clip voor Wake Me Up Before You Go Go. De tekst was een aanklacht tegen oorlog, dood en destructie, al gebruikten Amerikaanse antiabortusactivisten de slogan later voor hun zaak, tot groot ongenoegen van de designer.

Nu zie je weer veel protestshirts op de catwalks. Maria Grazia Chiuri liet in haar eerste show voor Dior modellen opdraven in een wit T-shirt met "We should all be feminists" erop gedrukt. En hoewel ik het goed vind dat mensen bezig zijn met maatschappelijke issues, vraag ik me af of de dragers van zo'n T-shirt achter die boodschap staan, of ze ook actie ondernemen om iets te veranderen, of dat ze het shirt dragen omdat het herkenbaar Dior is.'

Het Dior-T-shirt is de nieuwe Kenzo-sweater met tijgerkop. Een beetje makkelijk engagement. Je tieten als reclamebord gebruiken is net zo veel betrokkenheid tonen als een like op Facebook, toch? 'Ja! dat bedoel ik nou! Doe iets als je ergens voor staat. In het wilde weg twitteren, tweeten en twatten met je tieten heeft nul impact. En als je echt ergens voor stáát, ergens voor opkomt, dan draag je je boodschap op je rug, voel je wel? Of boven je hoofd, op een spandoek.'

Het is wel goed dat designers op deze manier van zich laten horen. 'Zeker, maar ik vraag me af of je over vijf jaar ook nog zo veel slogan tee's zult zien. De wereld is een brandhaard nu en er gebeurt zo veel dat designers zich geroepen voelen zich uit te spreken. Logisch, maar het is ook een beetje the thing to do – een trend, oneerbiedig gezegd. Het is engagement uit hipheid.'

Eens. Zullen we dan tot besluit een rijtje domme quotes doen? 'Graag. Gaan we: "Follow your dreams", "Made of 100% wifey material", "You can't sit with us", "Female AF", "Too cute to care" en "Give a damn" vind ik onmogelijk dom. Nog iets tot besluit? 'Stay weird.'

Esther legt uit, zo maak jij je kast seizoensklaar >

Dit artikel stond oorspronkelijk in ELLE augustus 2017.