Ik draag niet of nauwelijks make-up. Niet als statement, ik vind make-up leuk; ik heb het mezelf gewoon nog niet goed genoeg aangeleerd. In de loop der jaren ontdekte ik dat als ik mijn wenkbrauwen om de drie weken laat epileren, verven, knippen en kammen, een keer per jaar mijn huid laat checken door een schoonheidsspecialist en af en toe een fijne crème opsmeer, ik tevreden ben. Oh ja, soms draag ik lippenstift. Ik inspecteer vrouwen die weten te contouren grondig en ik hoop het ooit te kunnen. Ik geloof niet in 'natuurlijke schoonheid', althans, niet in de 'natuurlijke schoonheid' waar het tegenwoordig over gaat. Is die wel zo natuurlijk?
Toen Alicia Keys drie jaar geleden aankondigde make-up af te zweren, applaudisseerde de wereld. 'Eindelijk iemand die in verzet kwam tegen die achterlijke Hollywood-idealen'. Tot in de Volkskrant werd er aanmoedigend over die #NoMakeup-beweging geschreven. Ook Kim Kardashian kwam hier en daar zonder make-up ten tonele. Er werd gedacht dat zich een revolutie zou ontketenen, en het werd gezien als een feministische daad. Ik vond de deze reactie nogal overtrokken, maar vooral vond ik de #NoMakeup-beweging hypocriet.
Het niet dragen van make-up betekent namelijk niet dat er geen huidverzorging, werk en tijd in je uiterlijk gaat zitten. Het originele idee van de #NoMakeup-beweging, dat het tijd scheelt - tijd die je ook op een andere waardevolle manier kunt invullen, door geestelijke verrijking, ik noem maar iets - en dat je een bepaald schoonheidsideaal los zou laten, gaat dus niet helemaal op. Zo bleek ook tijdens de afgelopen Grammy's, toen Dotti, Keys' make-upartiest, tegenover de Amerikaanse Glamour verklapte wat het #NoMakeupregime van de zangeres kost aan tijd en geld. We sommen op: laserbehandelingen, serums, vochtinbrengende crèmes, jade-rollers, gezichtsmassages en -behandelingen en een zelfbruiner, allemaal om het dagelijkse 'niveau' van de huid op peil te houden. Kosten: 445 dollar.
Jessica Teas schreef in een kritisch artikel voor The Cut over #NoMakeup: 'When we say “no-makeup beauty," we’re no longer talking about leaving the house right after a shower. We’re talking about leaving the house after weeks of being massaged and lasered and filled and smoothed by a coterie of dermaroller-wielding experts.'
De nieuwe #NoMakeuptrend is even feministisch of ongeëmancipeerd als het wel dragen van make-up. Hoe dan ook komt het erop neer dat we als vrouwen er niet uit mogen zien alsof we het te veel geprobeerd hebben. Onze schoonheid zou natuurlijk moeten zijn en vooral moeiteloos lijken. Alsof de haren niet geverfd zijn, de benen niet geschoren, het schaamhaar niet gewaxt, de snor en wenkbrauwen niet geëpileerd (om wat voorbeelden te noemen - niet iedere vrouw heeft dezelfde rituelen). De #NoMakeup-trend is een tegenstrijdige trend. Wat is er nou echter aan gezichts- en laserbehandelingen voor een 'natuurlijke glow' dan het opdoen van een beetje foundation?
Een basismakeupje hoeft niet zo veel te kosten; voor een gemiddelde gezichtsbehandeling leg je al snel vijftig euro neer. Per keer. Deze #NoMakeup-trend gaat helemaal niet over feminisme of 'loskomen van een verouderd schoonheidsideaal'. Deze #Nomakeup-trend lijkt vooral te gaan over of je wel of niet een leger experts om je heen kunt verzamelen, en niet zozeer over een moeiteloos schoonheidsideaal.
