Venice Beach, Beverly Hills, het Hollywood-teken of het kantoor van de Oppenheim Group; allemaal plekken die je zou willen bezoeken als je in Los Angeles bent. Maar toen ik met een vriendin bijna heel oktober door Californië reisde met LA als eindbestemming waren we gefixeerd op één ding: een reservering bij restaurant JULIET in de wijk Culver City.
Niet in de eerste plaats vanwege de champagnekaart van elf pagina's, maar vooral door de inrichting van Jeremiah Brent, wiens interieursmaak ik met genoegen mijn hele leven laat inrichten, is waarom ik wilde eten bij JULIET. Voor mijn eerste keer Los Angeles leek de buurt nogal bleekjes, het restaurant zit aan een autoweg (zoals veel high-end restaurants overigens) en er leek niet veel te doen. Totdat ik er de dag erna – om Brents eigen winkel Atrio naast het restaurant te bezoeken – achterkwam dat het restaurant juist omringd wordt door leuke boetieks en kleine ondernemers met een eigen kledingmerk of kaarsmakerij.
Restaurant JULIET in Los Angeles
Het restaurant is Brents eerste 'klus' in de gastronomiewereld – hij focust zich vooral op huizen, studio's en kantoren. Hij wilde vooral 'de intimiteit van een straatcafé in Parijs' belichamen. Dat uit zich in de lange, gemeenschappelijke waar je op robuuste krukken plaatsneemt en de ronde, marmeren tafels bijgezet met blokkige stoelen van warm hout, maar ook in de visgraatvloeren en zwartwit-tegels bij binnenkomst.
Hoewel het interieur al veel goedmaakt, kom ik uiteindelijk toch voor het eten. En de champagne. Want zoals eerder genoemd heeft JULIET nogal een uitgebreide champagnekaart en ze prijzen zichzelf om hun selectie. Begin met hun champagnecocktail (nummer 1, die met lillet rosé en tangerine) voor bij de oesters en tarama (mezze met kabeljauwdip) of de salade classique als je net als ik plantaardig eet. We schakelden over op een boterige chardonnay waarvan we nu balen dat we die niet even 'gevivinoot' hebben, gezien we 'm op de online wijnkaart niet terug kunnen vinden. Wat we wel weten, is dat dat glas wit heel goed ging met de champignonrisotto, net als de Saint-Jacques coquilles die volgens vriendin C. 'zó bizar lekker' waren. De zelfgemaakte madeleines moesten even worden geproefd, net als de chocolade-havermelk die in mijn ogen (en mond) de plantaardige equivalent is van de populaire chocolademelk van Angelina in Parijs. Jeremiah, wanneer kom je een tweede filiaal in Amsterdam inrichten?
