Wij bij ELLE zijn natuurlijk dol op mode, maar nemen trends heus niet klakkeloos over. Daarom deze rubriek: but is it fashion? In de traditie van 'but is it art?', een vraag die in kunstonderzoeken vaak wordt gesteld om kunst te ontleden en beoordelen, zullen we allerlei modetrends tegen het licht houden. Deel achttien in deze serie: psychedelische prints.
Jurk van mijn dromen
Er zijn van die prints die eigenlijk ondefinieerbaar zijn. Het zijn geen duidelijke bloemen, of blaadjes, geen strepen of ruiten, maar een bonte mix van lijnen die geïnspireerd lijken op zowel Art Nouveau glas-in-lood-ramen en sixties jurkjes als de gordijnen-outfitjes uit The Sound of Music. Ik noem deze print voor deze rubriek maar even organisch-psychedelisch, bij gebrek aan een betere term. Omdat beelden meer zeggen dan duizend woorden, hier de jurk van mijn dromen van Cult Gaia:
Hier is de print nog beter te zien:
Eigenlijk zou wat mij betreft de hoofdvraag van deze rubriek nu al beantwoord kunnen worden, want als Cult Gaia - het merk dat bekend werd met houten tasjes maar inmiddels ook een waanzinnig aanbod jurken heeft - de print gebruikt, is het voor mij mode. Maar goed, voor de volledigheid zullen we nog even verder kijken dan Cult Gaia.
Emilio Pucci
Deze opvallende print kunnen we sowieso niet bespreken zonder Emilio Pucci te noemen. De Italiaanse ontwerper maakte al vanaf begin jaren 50 items met bontgekleurde patronen: door de een omschreven als abstracte bloemenprints, door de ander als caleidoscopisch. Hoe je het ook noemen wel, Pucci viel er meteen mee op. In eerste instantie gebruikte hij zijn prints voor zijden sjaals, vervolgens ook voor jurken.
Tot de dag van vandaag maakt het modehuis Pucci allerlei prints, de een nog doller dan de ander.
Jarenlang zaten de meeste modeliefhebbers niet echt op dit soort hysterische prints te wachten (hoi normcore, gelukkig doei normcore), maar Pucci bleef ze altijd maken. En je ziet: de aanhouder wint, alles komt een keer terug, of welk cliché je hier dan ook wil gebruiken.
Mulberry en Etro
Behalve the original Pucci en nieuwkomer Cult Gaia, zijn er meer merken die dit soort opvallende prints gebruiken. De ene keer zijn het een soort organische watergolfpatronen of mengelmoesjes van paisley-prints en andere bloempatronen, zoals bij Etro.
Mulberry kan er ook wat van, met een meer sixties bloemenprint.
En Ganni, nooit vies van een print, doet een duit in het zakje.
Dries Van Noten, een kei in mooie patronen, liet voor afgelopen winter deze handgetekende prints zien.
En de abstractere prints uit de huidige mannencollectie van Van Noten kan zelfs ons Beyoncé bekoren.
Bij Stine Goya zijn de prints meer schilderachtig bloemig.
Net als bij Marni.
En Gucci gooit, zoals we inmiddels gewend zijn van Alessandro Michele, allerlei prints op een hoop.
But is it fashion?
Je ziet: de keuze is reuze wat organisch en/of psychedelische prints betreft. De ene variant is wat abstracter, de andere wat bloemiger of geometrischer, maar wat ze gemeen hebben: al deze patronen zijn bontgekleurd en opvallend. Die all over prints zijn daarom meer voor de paradijsvogels dan voor de grijze muisjes, dus je moet wel durven.
Rest nog de eeuwenoude vraag: is het mode? Sinds het zien van die fantastische Cult Gaia-jurk heb ik weer helemaal z-z-z-z-zin in prints, dus wat mij betreft: een volmondige JA.
