Zondagnacht deden ze er bij de Oscars alles aan om de focus weer op de makers van Moonlight te leggen, nadat ze na een grote mix-up toch de Oscar voor Beste Film hadden gewonnen. Het prachtige coming-of-age verhaal van een zwarte jongen die homoseksueel is wist gisteren drie Academy Awards mee naar huis te nemen, maar de belangrijkste prijs van de avond werd overschaduwd door een grove fout, waarbij de verkeerde envelop aan de presentatoren werd gegeven en La La Land als winnaar werd aangekondigd.
Hierdoor werd Moonlights grote Oscar-moment gestolen, en da's niet oké. Jimmy Kimmel schreeuwde in alle commotie op het Oscar-podium zelfs tegen de producer van La La Land 'I think you guys should keep it anyway'. NEE. NEE. NEE.
Het is een bizarre metafoor voor de rassen- en diversiteitskwestie in Amerika en over de hele wereld. Wint er een keer een low-budget artistieke film met allemaal donkere acteurs de grote prijs van de Oscars, moet het historische moment worden gedeeld. Het was voor de makers van La La Land zuur, maar voor Moonlight nog zuurder.
Gedurende de Oscar-avond hoorden we verscheidene smeekbedes over hoe belangrijk diversiteit is, en dat moest ook wel, na alle kritiek over #OscarsSoWhite van vorig jaar. Cheryl Boone Isaacs, een donkere vrouw en de president van de Academy, sprak over al het werk dat ervan werd gemaakt om Hollywood meer divers te maken. Asghar Farhadi, de Iraanse filmmaker die de Oscar voor Beste Buitenlandse Film won met The Salesman, bleef thuis uit protest door de moslimban van Trump. En toen acteur Gael García Bernal het podium beklom om een award uit te reiken zei-ie:
'As a Mexican, as a Latin American, as a migrant worker, as a human being, I'm against any form of walls that wants to separate us.'
En dan nog tijdens de winnaarsspeech van La La Land. Producer Jordan Horowitz - die er ook voor zorgde dat het duidelijk werd dat Moonlight in plaats van zij hadden gewonnen - zei momenten voordat de fout duidelijk werd nog in zijn speech dat ze in Hollywood vaker 'gewaagd en divers werk moeten steunen'.
Natuurlijk kon je zo'n fout niet voorzien, maar Moonlights moment werd gestolen. En dat is kwalijk.
Niet alleen betekende deze winst dat ze zich bij de Oscars eens goed achter de oren hadden gekrabd - La La Land leek de gedoodverfde winnaar - het was ook een winst van records. Dit was de eerste Beste Film Oscar voor een film over donkere mensen die niéts met blanke mensen te maken had. Dus niet over racisme of over slavernij. Niet over white privilege.
Daarnaast was het de eerste keer dat er een Beste Film Oscar werd gewonnen voor een film over LGBTQ-zaken. Deze historische aspecten werden allemaal overschaduwd en daarmee krijgt de winst nu niet de impact die het verdient en zou moeten hebben.
Daarnaast wijzen veel mensen er terecht op dat Jimmy Kimmels reactie op de situatie fout was. De Oscar-presentator had empathie voor de 'blanke' verliezers en het eerste wat-ie zei was dat La La Land 'dan ook maar de Oscar zou moeten houden', terwijl hij er eigenlijk alles aan had moeten doen om de cast van Moonlight zo snel mogelijk op het podium te krijgen en in de spotlights te zetten. Hij zei het zelf al gisteravond in zijn talkshow: Denzel Washington moest hem er überhaupt op wijzen dat Moonlight-regisseur Barry Jenkins achter 'm stond, klaar om te speechen!
Ja, uiteindelijk won Moonlight en behaalde ook de fantastische Mahershala Ali een historische winst, maar hoe de fout werd opgelost was messy en dat moet erkend worden. Zoals Brittney Cooper van onze Amerikaanse Cosmopolitan-zussen het spot-on brengt:
'Institutional racism is often hard to see because we can't point to an individual person who had bad intentions. Thus we are often taught to think that structural discrimination isn't real. But institutional racism isn't about a single actor or intent; it's about impact. Sunday night's comedy of errors is only laughable because it's an awards show. In the lives of everyday black people, this kind of carelessness shows up when a supervisor fails to celebrate the promotion of a black employee, while the promotion of a white counterpart is the subject of copious congratulation — it may have been an honest oversight, but the impact is harmful.'
