Het is vandaag Singles Day, een dag waarop het vrijgezellenbestaan over de hele wereld wordt gevierd. Of nouja, vooral in China. En eigenlijk wordt er niet zoveel gevierd, maar draait deze dag vooral om consumptie. Toch wilden we de dag aangrijpen om even stil te staan bij de singles in Nederland. Want we zijn benieuwd; hoe ervaren singles de pandemie? Doen we het nog steeds met elkaar of houden de singles zich noodgedwongen aan de opgelegde routekaartregels van Rutte? We vroegen het drie vrouwen.
3 vrouwen over: single en daten tijdens een corona-uitbraak
Maria (35), single, woont in Amsterdam
'Inmiddels ben ik alweer dertien jaar single. Daten vind ik best lastig en doe ik af en toe, als ik me er echt toe zet. Ik doe het in ieder geval niet vaak genoeg, vandaar misschien die dertien jaar zonder relatie (lacht). Ik heb al wel mijn eerste coronadate achter de rug, voortgekomen uit contact op Tinder, na weken in quarantaine thuis te hebben gezeten omdat ik vermoedelijk corona heb gehad. Heel strikt meed ik aan het begin van de uitbraak vrienden en familie en vanzelfsprekend was daten ook van de baan. Totdat vriendinnen het hadden over daten en seks.
Door het coronakader met allerlei restricties is het tijdens zo’n eerste date nog meer aftasten dan anders. Voor iemand zoals ik, die bij het daten vaak even wacht met intimiteit, is dat perfect. En mocht je al na een uurtje denken: ik vind het wel goed geweest, dan vind ik naar huis gaan na zo’n date minder ongemakkelijk dan wanneer je bijvoorbeeld in de kroeg of thuis hebt afgesproken. Doordat de activiteiten zijn versimpeld, heb je ook meer oog voor elkaar. In tegenstelling tot het normale date-leven in Amsterdam, is coronadaten minder vluchtig, heb ik het idee. Omdat veel mensen meer thuis zitten, zijn de gesprekken op de date-apps uitgebreider.
Op Tinder is corona ook aanwezig. Mensen zetten bijvoorbeeld in hun tinderprofiel dat ze immuun zijn of dat ze op zoek zijn naar een quarantainepartner. Corona is nu onderdeel geworden van het intropraatje. Mijn date kwam tijdens onze borrel in de avondzon wel een paar keer veel dichterbij dan 1,5 meter. Ik had er niet zoveel problemen mee, maar voor de zekerheid wees ik hem er wel op. Dat had ik denk ik niet gedaan als ik hem heel leuk had gevonden. Bij deze date was de klik helaas niet groot genoeg voor een vervolg.’
Myra (26), single, woont in Utrecht
'In het begin van corona had ik mezelf voorgenomen niet te daten. Even doorbikkelen, was het idee. Totdat het verlangen naar aandacht de overhand nam en ik binnen een mum van tijd de date-apps weer op mijn telefoon had geïnstalleerd en moedig aan het swipen was. Ditmaal wel met een kleinere actieradius, om het eventuele treinprobleem te omzeilen.
Er zijn op dit moment twee type jongens: de jongen die zijn hengel uitgooit voor straks en de jongen die, net als ik, op zoek is naar afleiding en vermaak voor nu. Het is wel grappig hoe het laatste type zich profileert; wie had ooit gedacht dat een rondje wandelen of een koffietje halen een spannende date zou zijn?
De ontmoeting is wel awkward. Je geeft elkaar geen kus, er is geen aanraking. Ergens is het ook weer een chille manier om iemand te leren kennen. Mijn laatste date vond het overigens geen enkel probleem om de volgende keer bij hem thuis af te spreken. Die moet denk ik wel iets kwijt, iets anders dan zijn gevoelens, zeg maar. De besmetting zit wel in mijn achterhoofd, waardoor ik die stap niet zo snel zal zetten. Ik vond hem ook niet leuk genoeg. Tegen mijn vrienden grap ik dat als straks de kroegen weer opengaan, we te maken krijgen met een heel andere uitbraak.'
Lisette Ros (28), single, woont in Amsterdam
'Tinder, HER, ik zat al op die dating-apps na het verbreken van mijn relatie een half jaar geleden en nu, tijdens coronatijd, pak ik ze er nog wat vaker bij. Wat is intimiteit? Die vraag hield mij als performancekunstenaar altijd al bezig, en op dit moment nog meer. Ik vind het interessant en bizar tegelijk hoe groot de rol van intimiteit op dit moment in ieders leven speelt. Door leegte en eenzaamheid kunnen we gekke sprongen maken; we parkeren dingen die we eerder een probleem vonden. Zo heb ik onlangs het contact met een paar exen hersteld. Het verlangen naar warmte, intimiteit en veiligheid bleek sterker dan het ego.
Ik lees momenteel het boek Intimiteit van Paul Verhaeghe. Verhaeghe schrijft dat de individuele mens een koppel op zich is. Zo ben ik de coronaperiode ook gestart: ik probeerde iedere dag een date met mezelf te hebben, mezelf seksueel opnieuw te ontdekken, met mezelf te flirten, te dansen, andere soorten spanning op te bouwen. Maar het jagen, de spanning van De Ander, het avontuur, de spontaniteit, dat begon ik te missen.
Op Tinder en HER heb ik veel sneller contact dan voorheen. De gesprekken zijn makkelijker en interessanter, vrouwen praten sneller terug, nemen het initiatief, er wordt meer geflirt online. Een paar hoop ik oprecht te mogen ontmoeten. Hoewel dit, doordat de instelling van Tinder sinds corona op passport free staat, niet realistisch is. Ik ben in ieder geval mooie gesprekken rijker.
Tegen de vrouwen ben ik eerlijk: ik stel me open, maar heb ook een "fuck it, we zien wel"-mentaliteit. Juist nu zie ik de kans om verschillende vormen van een relatie te onderzoeken en te voelen wat ik belangrijk vind; een polyamoreuze relatie, juist monogaam, als “bijvrouw” of single? Morgen heb ik een date. We gaan wandelen, als het leuk is nodig ik haar uit bij mij thuis.
Of ik dit met mensen deel? Niet per se, ik hou de ontmoetingen met anderen vrijwel geheim. Ook dat heeft iets spannends, iets geils. Ik hoor steeds vaker het geluid dat jongvolwassenen toch seksueel contact met elkaar zoeken. Het lijkt misschien alsof deze groep zich onschendbaar waant, maar zo denk ik er niet over. De mens is gewoon bereid om veel te riskeren voor het contact en intimiteit met een ander.'
De namen Maria en Myra zijn omwille van privacy gefingeerd.
