In de nacht van 23 juni 1993 pakt Lorena Bobbitt (24) een mes uit het messenblok op haar aanrecht in Manassas, Virginia, wandelt ermee naar de slaapkamer en snijdt de penis van haar op dat moment stomdronken man John Bobbitt af. Ze stapt in haar auto, realiseert zich bij een kruispunt dat ze het bloederige geslachtsdeel nog in haar hand heeft en gooit het met een boog over de auto in de berm, waar het in de ochtend door een groepje politiemannen wordt gevonden. In het ziekenhuis wordt het ding later die dag succesvol teruggeplaatst in het kruis van de rechtmatige eigenaar.
Het was in de tijd vóór Twitter; toch weet binnen een paar dagen de hele wereld van de gekke vrouw die haar mans penis afsneed. Nieuwszenders uit alle windstreken reizen af naar het kleine plaatsje in Virginia, waar de locals een graantje meepikken door T-shirts te verkopen met lollige teksten als 'Manassas, Virginia. A Cut Above The Rest'.
Het nieuws beheerst maandenlang het gesprek bij de koffieautomaten. Late night-shows in Amerika kunnen in die tijd geen genoeg krijgen van de Bobbitts. David Letterman maakt een top 10 met excuses voor Lorena. (Excuus 4: Het was een goede oefening voor het snijden van de Thanksgiving-kalkoen. Excuus 5: Ik wilde het prijskaartje van zijn pyjama verwijderen en hij nieste.) Radio shockjock Howard Stern onthaalt John Bobbitt als een soort held en organiseert een inzamelingsactie voor de man op oudejaarsavond. En komieken als Robin Williams en Whoopi Goldberg besteden hele segmenten van hun stand-up shows aan het incident.
De kans is dan ook groot dat je weleens hebt gehoord van de vrouw die haar mans penis afsneed, zelfs als je in 1993 te jong was om de Privé of Story van je moeder of oudtante te lezen. De Bobbitts werden wereldberoemd en nog steeds zullen bij menig man de haren overeind gaan staan bij het horen van de naam 'Lorena Bobbit'.
Maar Lorena, een nieuwe, vierdelige documentaire die nu op Amazon Prime staat, laat zien waarom dit eigenlijk zo vreselijk onterecht is.
Ja, Lorena Bobbitt sneed haar mans piemel af. Iets wat ze nooit heeft ontkend; ze wees de politie zelfs waar ze moesten zoeken naar het geslachtsdeel. Maar daarmee houdt het verhaal niet op. Want in de jaren die voorafgingen aan dat ene bloederige moment in 1993, werd de jonge vrouw gruwelijk mishandeld door John Bobbit, de man op wie ze verliefd was geworden. Hij bedreigde haar, deed haar pijn en verkrachtte haar met zo'n regelmaat dat er meerdere getuigen (vrienden en buren) waren die dit tijdens de rechtszaak tegen de 24-jarige vrouw konden beamen.
Maar ondanks deze getuigenissen, die live op vrijwel alle Amerikaanse (nieuws)zenders werden uitgezonden, bleef de aandacht in die tijd vooral gaan naar één ding. Die afgesneden penis. 'They always just focused on it …', vertelde de inmiddels 49-jarige vrouw onlangs aan The New York Times. 'And it’s like they all missed or didn’t care why I did what I did.'
In de documentaire die werd geproduceerd door Jordan Peele wordt dit onrecht aardig rechtgezet. Het misbruik komt volop aan bod en ook voorvechters van vrouwenrechten vertellen uitgebreid waarom het zo frustrerend was dat niemand op dat moment de focus legde op waar het écht om draaide: seksueel geweld binnen het huwelijk.
De documentaire laat ook zien dat John Bobbitt met alles wat hij in de 26 jaar sinds het incident deed, heeft bewezen dat hij een enorme engerd is. De man die - volgens zijn eigen advocaat in die tijd - niet intelligent genoeg is om een fatsoenlijke zin te formuleren, probeerde zijn plotselinge roem in de jaren negentig zoveel mogelijk uit te buiten.
Hij ging op perstour langs radio- en tv-stations, verkocht shirts met zijn handtekening en de tekst Love Hurts, maakte een pornofilm (John Wayne Bobbitt: Uncut), liet toen de aandacht tanende was zijn penis vergroten en maakte opnieuw een pornofilm (John Wayne Bobbitt's Frankenpenis, want de operatie was niet helemaal goed verlopen) en werd tenslotte de 'beroemde gastheer' in een bordeel. Daar ontmoette hij een vrouw die hij vervolgens in een hotelkamer aan het bed vast bond en dagenlang verkrachtte. Iets wat Bobbitt zelf nog steeds ontkent (ook in de Lorena-documentaire) maar waar hij desalniettemin voor werd veroordeeld en voor in de gevangenis heeft gezeten.
Maar de documentaire toont vooral hoezeer Lorena al die jaren door de media is afgebrand. Ze werd weggezet als de clou van een grap of als gestoorde gek en niet als het slachtoffer van huiselijk geweld. Howard Stern waagde het zelfs te zeggen dat hij niet geloofde dat John Bobbitt zijn vrouw zou hebben verkracht omdat ze daar te lelijk voor zou zijn.
Het meest pijnlijke aan Lorena is daarom de vraag die blijft hangen: als zoiets op dit moment zou gebeuren, zou de reactie dan anders zijn? Het antwoord is hoogstwaarschijnlijk 'nee'. Sterker nog, dankzij social media zou het victim shamen enkel erger zijn.
Toen heel recent Dr. Christine Blasey Ford zo dapper was om te verklaren dat ze als tiener seksueel is mishandeld door de voor het hooggerechtshof aangedragen (en uiteindelijk goedgekeurde) rechter Brett Kavanaugh, waren er mensen die een nepfoto van de vrouw als tiener verspreidden om aan te geven 'dat ze niet aantrekkelijk genoeg was om te misbruiken'. Komt nog eens bij dat Amerika in 2019 een president heeft die doodleuk meedoet aan het belachelijk maken van een vrouw die zegt misbruikt te zijn (en zelf zijn handen niet thuis kan houden).
Lorena is bij deze verplicht kijkvoer dit weekend. Laat de vier afleveringen op je inwerken zodat de volgende keer dat een vrouw op deze manier wordt weggezet, in twijfel wordt getrokken of belachelijk wordt gemaakt, je er even bij stilstaat waarom ze zo wordt aangevallen. Want dan kom je misschien op het werkelijke verhaal achter de nieuwsberichten.
