Tijdens je studententijd zag je elkaar elke dag. En als er iets grappigs of verdrietigs gebeurde, WhatsAppte je haar soms eerder dan je vriendje. Maar nu, vijf jaar later, spreek je haar amper meer – het meisje dat je zolang 'je beste vriendin' noemde. Hoe kan dat?
Nou, vaak ligt je prioriteit maar bij een aantal goede vrienden. En de belangrijkste basis van een goede vriendschap is overeenkomst. Je zit in dezelfde levensfase, deelt dezelfde interesses, volgt dezelfde studie of vindt dezelfde mensen leuk – jullie gemeenschappelijke vrienden. Hoe meer overeenkomsten, hoe sterker jullie band kan groeien.
Maar dat betekent ook dat wanneer er veel verandert in je leven, of in het leven van een goede vriendin, jullie van elkaar verwijderd kunnen raken. Wanneer jij na je studie in een andere stad gaat wonen en werken en elke vrijdagavond tot laat in de kroeg hangt, waarna je het weekend vooral gebruikt voor koffiedates en lunchafspraken, terwijl je vriendin is gaan settelen in een dorpje vlakbij jullie studentenstad, samenwoont en haar eerste kind verwacht, kan het energie kosten om deze vriendschap levendig te houden.
Gedeelde herinneringen
Wanneer je samen een sterke basis hebt, omdat je veel gedeelde herinneringen hebt (een overeenkomst, dus) en er is wederzijds begrip en respect voor elkaars nieuwe leefsituatie, zul je sneller geneigd zijn met elkaar af te blijven spreken. Maar vind je het lastiger om elkaars levenskeuzes te begrijpen, omdat je zelf nou eenmaal voor iets heel anders zou kiezen, en kunnen jullie je daardoor minder goed inleven in elkaars strubbelingen, dan ontstaat verwijdering.
En dat is dus een natuurlijk proces. Teveel verschillen zijn funest voor een vriendschap. Wanneer je merkt dat afspreken met een bepaalde vriendin niet meer jouw prioriteit heeft of dat je moet zoeken naar onderwerpen om te bespreken, spreek dit dan uit naar elkaar. Dit heeft helemaal niets te maken met hoe leuk je iemand vindt als persoon of hoe zeer je iemands karakter waardeert, maar simpelweg met het feit dat jullie uit elkaar zijn gegroeid. Dat lijkt misschien pijnlijk, maar dat is hartstikke normaal. Dat hoort nou eenmaal bij ontdekken wie je bent en wat je écht belangrijk en leuk vindt.
