Wie aan Elvis denkt, denkt toch vooral aan zijn muziek: Can't Help Falling In Love is nog altijd een bekende bruiloftbanger. Vanuit die optiek is het niet zo vreemd dat er momenteel een biopic over hem in de bioscopen draait, en er in de toekomst nóg een aankomt.

Wat wel schuurt: de weinige aandacht voor zijn donkere kant(en), zelfs niet in films die 159 minuten de tijd nemen om een beeld van hem te schetsen. 'De Elvis-film van Baz Luhrmann ontkracht de mythe niet, maar maakt die nog groter', kopte de Volkskrant al.

De schaduwkant van Elvis

In die mythe is geen plek voor de dingen die zich lós van zijn muziek en swingende heupen afspeelden, onder meer beschreven in boeken als Elvis Presley: A Southern Life (zijn eigen biografie) en Elvis and Me (het memoir van zijn voormalige vrouw, Priscilla). Daarin staat beschreven hoe schadelijk hij met (jonge) vrouwen om kon gaan, waaronder zijn eigen echtgenoot. Misschien zouden we hem daarom wat minder moeten... glorificeren?

Relaties met jonge meisjes

Elvis werd op 8 januari 1935 geboren in Tupelo, Mississippi, en was vrachtwagenchauffeur voor hij in 1954 een platencontract ondertekende. 'Heartbreak Hotel' was zijn eerste nummer 1-hit, en maakte hem in 1956 in één klap wereldberoemd. In het boek Elvis Presley: A Southern Life beschrijft de auteur hoe Elvis tijdens zijn tour – hij was toen 22 – drie 14-jarige meisjes liet langskomen, die kussengevechten moesten doen, worstelden, en Elvis zoenden.

Meerdere bronnen hebben door de jaren heen beschreven dat Elvis vaak relaties had met 14-jarigen, in sommige gevallen zelfs 12-jarigen. Dat zou deels komen door zijn 'obsessie' met maagdelijkheid, zo beschrijft journalist Alanna Nash in haar boek Baby, Let's Play House: Elvis Presley And The Women Who Loved Him.

Hij zou onzeker zijn geweest over zijn seksuele vaardigheden, en daarom graag maagden hebben gewild, zodat de meiden niemand hadden om hem mee te vergelijken. 'Volwassen vrouwen beangstigden hem', schrijft Nash. 'Hij wilde meisjes vormen en begeleiden, en zij aanbaden hem.'

'Een levende pop'

Het is een publiek geheim dat Elvis ook Priscilla, zijn toenmalige vrouw, ontmoette toen ze pas veertien jaar oud was – hij was toen vierentwintig. Hij zou veel invloed hebben gehad op de manier waarop zij zich kleedde, waardoor ze zich een 'levende pop' voelde (klinkt super).

Toch trouwden ze in 1967, waarna ze meteen zwanger werd. Daarna zou Elvis geen seks meer kunnen hebben, beschrijft Priscilla in haar eigen memoir. Hij zou dat gewoonweg niet 'kunnen' met moeders, stelde hij. Toen Priscilla uiteindelijk een affaire kreeg met iemand anders, zou Elvis haar gedwongen hebben om seks met hem te hebben. 'Dit is hoe een echte man zijn vrouw bevredigt,' zou hij volgens haar gezegd hebben.

Het stel ging in 1972 uit elkaar, waarna Presley een relatie kreeg met de eenentwintig jaar jongere Ginger Alden. In haar memoir Elvis & Ginger beschrijft ze hoe hij af en toe een pistool gebruikte om haar 'aandacht te trekken'. Toen ze hem niet meer yoghurt wilde brengen – hij was in die tijd een obsessieve eter – zou hij in de nacht op het hoofdbord van hun bed hebben geschoten.

Romantiseren

Kortom: het is verleidelijk om beroemdheden te blijven romantiseren vanwege hun nalatenschap. Maar zolang we ze niet verantwoordelijk houden – of op z'n minst: erkennen wat ze ook op hun kerfstok hebben –, breken we de misbruikcultuur nooit af. Naam, afkomst, religie of macht: het zou allemaal niet uit moeten maken, want de impact blijft hetzelfde.