'Volgens mijn opa kon je beter rood staan, dan krap zitten'

ELLE's aprilnummer ligt in de winkel! Een nummer over personal finance, waarin we de taal omtrent vrouw en geld onder de loep nemen ('Man is kostwinner, vrouw spendeert - hoe schadelijk zijn dit soort vooroordelen?'), geven we tips hoe je slimmer met geld om kunt gaan, lees je een verhaal over hoe je een volwassen relatie met geld krijgt, en vertelt schrijver en talkshowdame Stella Bergsma in een groot interview waarom en hoe je slecht, kwaad, geil, gevaarlijk en onbescheiden moet zijn. Hoofdredacteur Edine Russel schrijft in haar editorial over haar eigen relatie met geld.

Beter rood staan dan krap zitten. Die sticker had opa Henk – bij wijze van grap – op de spoelbak van onze wc geplakt. Opa geloofde niet in rood staan, maar omdat we een rode pleebril hadden, net als een rood handdoekje en een rood zeepje, vond hij de sticker passen in het thema. Het was meer lollig dan stijlvol, maar het waren de jaren tachtig, lollige wc’s waren toen een ding. In die tijd kreeg ik twee gulden zakgeld per week, die ik in mijn piekenpijp stortte. Voor de digitale spaarders: dat is een transparante buis met maatstreepjes tot de honderd en een klein kansloos slotje eraan. Dat bovenste streepje heb ik nooit gehaald. Dat lag niet aan mijn spaarkwaliteiten, maar kwam vooral omdat mijn oudere zus regelmatig munten kwam bietsen als ze naar de rollerdisco ging in de sporthal. Pijp ondersteboven houden, flink schudden en tegelijkertijd met een aardappelschilmesje in de gleuf poeren, dan braakte de pijp gewillig een paar pieken terug. Zij blij, want nu kon ze aan de slushpuppie, en ik gelukkig want ik wilde mijn grote zus graag van dienst zijn.

Ik vond het dus vooral leuk om munten in die pijp te knallen en hem weer leeg te schudden of om er als een percussierammelaar muziek mee te maken. Ik was nooit bezig met het bereiken van die honderd gulden. Ik had ook geen idee wat ik daar dan mee zou moeten. Ik groeide niet op in een ondernemersgezin, dat is duidelijk, maar wel met het eeuwige adagium ‘hard werken voor je geld’ en ‘nooit afhankelijk zijn’ (‘van een man,’ zei mijn moeder er altijd achteraan).

Lange tijd leefde ik volgens de verder door niemand erkende vacuümmethode, ooit aan mij uitgelegd door een positieve zzp’er. ‘Geld is energie,’ zei hij. ‘Je moet eerst een vacuüm creëren en dat zuigt weer een nieuwe stroom energie aan.’ Met andere woorden: je spendeert je poen vol overgave tot de pot helemaal leeg is (vacuüm) en dan zuigt dat vanzelf weer de volgende grote hoeveelheid geld aan. Ja ja, het is een theorie. En hij werkte tot nu toe prima, als je de hulp van een doorlopend krediet, een creditcard, en de nodige roodstanden niet meerekent.

Deze maanden hebben we het veel over geld bij ELLE. Zoals in het pleidooi voor een andere taal omtrent vrouwen en geld en een – voor mij herkenbaar – verhaal over dat het tijd is voor een volwassen relatie met geld. Ook op ELLE.nl praten we veel over geld. In de rubriek ‘De Rekening’ geven mensen inzicht in wat ze uitgeven, hun schulden, hoe ze het doen, of niet. En dan zie je dat iedereen een eigen stijl heeft in geldzaken.

Ik ben nog aan het uitdokteren wat mijn relatie met geld is. Wel heb ik onlangs na jaren en jaren het rood staan opgeheven en mijn creditcard en nog wat losse flodders afbetaald. Ook op de redactie zijn we volwassener. Zo is vermogensgroei een hot topic. Ineens gaat het tijdens de lunch over wat de voordelen zijn van investeren in crowdfunding boven beleggen. En bijna iedereen is druk met Peaks, een blije app waarmee je wisselgeld automatisch naar een duurzaam verantwoord beleggingsportfolio wordt overgemaakt. Ik ben er net mee begonnen, dus loop zwaar achter op de rest, met mijn 138,15 euro aan beleggingen. Vanochtend had ik al 1,61 euro winst. Ik heb alle hoop.

ELLE april 2020 bestel je hier; en dan wordt-ie gratis bij je thuisbezorgd.