In een wereld waarbij de nadruk tijdens seks ligt op het (mannelijk) orgasme, kan het soms moeilijk zijn om te bepalen waar je als vrouw daadwerkelijk van geniet in de slaapkamer. Auteur Andrea Bartz schreef voor ELLE US een bijzonder artikel over hoe haar roman ervoor zorgde dat ze haar genot op de eerste plek leerde zetten. Je leest het hieronder.
In het begin van mijn nieuwe roman, We Were Never Here, had ik moeite met het schrijven van een bepaalde scène – het ligt te dichtbij de waarheid die me vult met schaamte en angst. In het stuk neemt Emily, een vrouwelijke twintiger op vakantie in Cambodja, een knappe Zuid-Afrikaanse backpacker mee naar haar hotelkamer...
Ik ontdekte dat hij ervan hield om plezier met pijn te mixen; het vangen van mijn onderlip met zijn tanden, het naar achter trekken van mijn haar. Niet mijn ding, maar het was aantrekkelijk om me een beetje als een groot te voelen, zo begeerlijk dat hij zijn dierlijke drang amper in bedwang kon houden. En ik had de afgelopen jaren genoeg seksuele voorlichting gehad – quizzen in tijdschriften en beschonken gesprekken met vriendinnen – om te weten dat de manier om hem weg moest blazen, zijn beste ooit te zijn, was door hem te laten zien dat ik het lekker vond en zijn non-verbale signalen tee lezen. Ik gaf zijn blonde haar een ruk. Dook in zijn nek en beet tijdens het kussen. Liet mijn vingertoppen over zijn blote rug glijden en krulde abrupt mijn vingers, tien kleine krassen, en lachte tegen zijn lippen aan terwijl hij kreunde van genot.
Maar toen veranderde er iets.
Wat begon als een sexy gescharrel veranderde in een poging tot aanranding – een die nog verder uit de hand loopt wanneer een vriend van Emily binnenstormt en de man vermoord met een stomp object... dan een plan verzint om het lichaam te dumpen en Zuidoost Azië te ontvluchten omdat het, nou ja, een thriller is.
Maar tijdens het schrijven van de seksscène realiseerde ik me dat ik precies had gedaan wat mijn protagonist deed, voorafgaand aan de moord. Ik dacht middenin de hook-up, Dit is niet voor mij, maar ik doe alsof ik het lekker vindt, zodat de seks super is voor hem. Dit is de boodschap die me is bijgebleven na jarenlang het seksadvies in magazines te lezen: Kijk hem aan en glimlach sexy wanneer je hem oraal bevredigd, ongeacht of jij het leuk vindt dit te doen. Mannen houden van luidruchtige vrouwen, dus maak veel geluid, gaven ze als advies in plaats van, kom erachter wat lekker genoeg voelt dat je erdoor kreunt van genot.
Een vriendje gaf zelfs als klacht na de seks dat ik te stil was – niet, 'Hoe kan ik je beter bevredigen?' maar 'Je bijna-stilte belemmerd mijn genot.' Een groot gedeelte van mijn volwassen leven leek het hele punt van 'goed in bed zijn' af te hangen van de hoge beoordeling van een man aan het eind ('10 van 10, zou het aanraden') in plaats van... het daadwerkelijk naar mijn zin hebben.
Ik weet dat ik niet de enige ben met dit gevoel. Het is geen geheim dat, in heteroseksuele realties, vrouwen minder plezier in bed hebben dan mannen. Naar een enquête van Cosmpolitan ervaart 57 procent van de vrouwen normaliter een orgasme tijdens seks, terwijl 95 procent van hun mannelijke partners elke keer climax bereiken. (En ligt het aan mij of klinkt 57 procent hoog?)
Het is mogelijk dat mannen niet weten hoe moeilijk het is om een hetero-vrouw te zijn, omdat we getraind zijn enthousiasme te veinzen. Een van de redenen dat het korte verhaal van Cat Person in de New Yorker viral ging was de realistische weergave van Ik-weet-niet-zeker-of-ik-dit-wil-maar-ik-probeer-te-doen-alsof hete seks ('Hij vingerde haar een beetje, heel zachtjes, en zij beet op haar lip en gaf hem een showtje').
Er is een reden dat tweederde van vrouwen nog steeds orgasmes faket, waarvan 26 procent het elke keer doen wanneer ze seks hebben. De meestvoorkomende reden? Ze 'wilde dat hun partner zich succesvol voelde.'
In de spannende thriller A Special Place for Women, dat in mei uitkwam, jammert een hoofdpersoon, 'Als ik niet regelmatig seks had en deed alsof ik het leuk vind, zou mijn partner... niet blij zijn. Niet dat hij me ooit heeft gedwongen.'
Niet dat hij me ooit heeft gedwongen. Omdat we hier niet over toestemming hebben – in elk geval van geveinsd genot dat mijn eigen seksuele geschiedenis bestudeert, stemde ik volledig in, vastbesloten om dit leuk te maken. En om het voor de hand liggende te zeggen, we willen dat onze partners hunkeren naar ons enthousiasme; ik ben hier niet om mannen zwart te maken die je heel, heel graag zien kronkelen en kreunen en genieten van jezelf. Maar de oproep komt van binnenuit. We kregen de boodschap dat het lijkt alsof we van seks houden, belangrijk is dan er echt zin in hebben.
Experimenteren speelt hierbij een rol; de derde deel van het bestaan, zoals Dan Savage het noemt, 'Good, Giving and Game' (dat wil zeggen, de ideale sekspartner) is in staat open te staan voor hun partners ideeën en kinks en behoeften, en soms betekent dat doorgaan met een speeltje, een rollenspel of een seksueel scenario dat misschien niet helemaal jouw ding is.
Hé, het is leuk je partner te zien rillen van genot, zelfs als de situatie waarin ze terechtkomen geen ruimte inneemt in je fantasiecollectie. Binnen de grenzen van een vertrouwde, respectvolle, communicatieve relatie – of dat nu een jarenlange is of slecht één nacht – kan het ontdekken van onbekend terrein leuk en lonend zijn. Mijn probleem ligt bij de afspraken die prioriteit geven aan iemands bevrediging, meestal die van de man, ten koste van het comfort van anderen.
En om nog wat nuance toe te voegen: aangezien 85 procent de vrouwen niet-spontane opwinding ervaart, kan neppe geilheid een manier zijn om jezelf op te vinden. De meeste vrouwen denken niet alleen aan seks (of het naakte lichaam van hun partner) en, weet je: het kost je lichaam wat meer aanmoediging om de boodschap te begrijpen en je echt opgewonden te voelen. Het is het erotische equivalent van Power Posing: sta als Wonder Woman en voel je een superheld; laat je stokken en wimpers knipperen terwijl de dingen op gang komen, en voor je het weet sta je te popelen om door te gaan.
Ik ben niet tegen het 'faken' als dat voor jou werkt en leidt tot een bevredigende ervaring in bed )en in feiten ben ik niet tegen alles wat in bed gebeurt tussen twee instemmende volwassenen). Maar ik roep op om een einde te maken aan het denken dat je doet alsof het lekker is in het belang van je partner in plaats van voor je eigen bevrediging.
In hoopvol nieuws, de seksinhoud die ik van de hedendaags vrouwenmedia heb gescand, centreert nu de tevredenheid van de lezer – niet 'wees zijn beste ooit' maar 'heb je beste ooit'. Shows als Shrill and Insecure bevatten vrouwelijke karakters die ook prioriteit geven aan hun eigen plezier. Het is een zware strijd, met onze patriarchale samenleving die ons vertelt dat ons uiterlijk onze waarde is en dat sex appeal alles is wat we te bieden hebben, maar ik heb goede hoop dat jonge vrouwen niet dezelfde boodschap internaliseren die ik heb ontvangen (en beleefd!) als tiener en twintiger.
Dit is het idee dat de belangrijke manier om seks 'goed' te maken, was om de man ervan te overtuigen dat ik elke seconde fantastisch vond, dat hij een seksgod was, dat zijn lul van goud was, en dat hij niets verkeerd kon doen.
Ik ben nu aan het daten met een vrouw, mijn eerste toegewijde relatie zonder penissen. Seks is wat we willen dat het is – niet gedefinieerd door penetrerende geslachtsgemeenschap of tijdgebonden door de boog van zijn orgasme. Op een avond zorgde een mengeling van stress en antidepressiva ervoor dat, ondanks de inspanningen van mijn vriendin, ik me zorgen begon te maken dat ik 'te lang duurde'.
'Hé, je hoeft dat niet te blijven doen,' zei ik terwijl ik haar wang aanraakte.
'Wil je dat ik stop?'
'Ik voel me rot dat het zo lang duurt.'
En toen schudde ze haar hoofd en zei iets simpels maar tegelijkertijd radicaal voor mijn hetero-gespitste oren: 'Weet je, je verspilt mijn tijd niet. Ik ben hier omdat ik van je hou.'
Lezer, ik heb haar gezegd door te gaan. En ik ben blij dat ik dat heb gedaan.
