Deze zomer deed ik het ondenkbare, ik blies mijn trouwerij af weken voordat ik naar het altaar zou lopen.
Mijn sprookjesbruiloft was geboekt, betaald en georganiseerd tot op het laatste detail. Het was bijna twee jaar nadat mijn verloofde was begonnen met het ontwerpen van de ring, achttien maanden nadat hij op één knie ging in een luxe hotel en mij vroeg om onze levens samen te spenderen. Hij had geoefend op de woorden, het knielen en had een prachtige kamer geboekt met een vrijstaand bad en openhaard waarvan hij wist dat ik het geweldig zou vinden. Nadat ik 'ja' had gezegd, applaudisseerde al het personeel van het hotel. We belden onze families, hoorde ze huilen en ze vertelden ons dat we een verschrikkelijk jaar (2020) weer goed hadden gemaakt. We plaatsten de prachtige ring, gepositioneerd tussen onze stralende gezichten, op Instagram.
We huurden een planner, we bezochten locaties op Griekse eilanden, we probeerden menu's en kozen bloemen, naamkaartjes en vuurwerk. We hielden audities voor een band en een DJ en kozen al onze nummers. We spraken over naamsveranderingen, we bespraken onze volgende financiële stappen. Ik liet mijn moeder mijn gekozen jurk zien en voorbijgangers staken hun duim op terwijl wij proostten met champagne. Onze gasten stuurden ons foto's van de outfits die ze hadden gekocht en vertelden ons over de hotels die ze ervoor hadden geboekt, én de vakanties die ze eromheen hadden gepland.
En toen viel alles aan diggelen.
Wanneer mensen aan me vragen wat er is gebeurd, is het bijna onmogelijk om het uit te leggen. Relaties eindigen niet gewoon opeens, na één heftige ruzie. Achteraf waren we al maanden ongelukkig. Ik werd langzaam gek, proberend om niet onder ogen te zien waarvan ik al wist dat het waar was, ik was enorm ongelukkig en leefde een leugen. Hij werd steeds kwader, terwijl hij hetzelfde leven van ontkenning leefde. Ons huis was een tondeldoos. Wanneer ik zijn sleutel in het slot hoorde, ging elke haar op mijn lichaam omhoog staan terwijl ik mezelf voorbereidde op de onvermijdelijke ruzie.
Achteraf is het duidelijk dat ik geen andere keus had dan het beëindigen. Maar op het moment, was het een vreselijke beslissing om te maken. Ik voelde een overweldigend gevoel van angst en een diepe schaamte. Wanneer je verloofd bent, kun je het niet privé uitmaken, verre van. We moesten tweehonderd mensen e-mailen om te vertellen dat de bruiloft niet doorging, al onze geplande dingen afblazen, met onze huisbaas praten, zelfs met collega's. Uiteindelijk moest ik ook de ring af doen. Alles was zo wreed openbaar.
Sindsdien is het echt een achtbaan geweest. Nu 2022 op zijn einde loopt, heb ik gereflecteerd op hoe ik erdoorheen ben gekomen en opnieuw ben begonnen op mijn 35e. Dit zijn een paar lessen die ik heb geleerd:
1) Liefde komt niet alleen van je romantische relaties
De uitstorting van liefde die ik heb ontvangen van de mensen om mij heen was diepgaand. Van mijn geweldige vrienden, tot mijn ouders die me vertellen dat ze nooit trotser zijn geweest, de collega's die ik nooit als 'close' heb gezien die me geweldige steun gaven. Romantische liefde is maar één type, maar liefde komt van alle kanten. Omarm de andere liefdes in je leven, ze zullen je steunen.
2) Er is geen 'goed leven' dat het waard is om niet authentiek te leven
Op papier genoot ik van een leven vol rijkdom waar velen jaloers op zouden zijn – wonen in een dure wijk, uit eten gaan en genieten van royale maaltijden, meerdere vakanties per jaar. Maar ik was niet gelukkig en niks wat ik deed kon dat veranderen. Het verliezen van die levensstijl was het helemaal waard. Nu geniet ik van nieuwe rijkdom: mijn leven leven op míjn manier.
3) Mensen maken plannen, god lacht
Ik dacht dat ik mijn hele leven voor elkaar had en mijn hele toekomst gepland. Huizen uitgezocht, kindernamen uitgekozen en pensioenplannen besproken. En in een mum van tijd, viel het allemaal uit elkaar. De waarheid is, ik heb nooit geweten hoe de toekomst eruit zou zien. Het was altijd een illusie. Als de afgelopen jaren ons iets hebben geleerd is het dat de wereld in een moment kan veranderen. Alles wat ik heb is vandaag, dus ik focus erop om er het beste van te maken.
4) Sommige mensen dienen een bepaald doel, maar zullen er niet voor altijd zijn
We zijn door een wereldwijde pandemie en totale sociale isolatie gekomen. We zijn geconfronteerd met dood, ziekte en familieziektes, en zijn er doorheen gekomen omdat we zo verliefd waren. Dat was ontzettend betekenisvol, maar het was niet bedoeld om altijd zo te zijn. Ik leer te koesteren wat we hadden, en niet wat ik dacht dat het zou zijn.
5) Geloof niet in de propaganda van andere koppels
Sinds we die e-mail de wereld in stuurden, ben ik verbaasd over hoeveel mensen me vertelden dat ze wilden dat ze hetzelfde hadden gedaan. Mensen lijken in gelukkige relaties te zitten en het perfecte gezinsleven te leven op Instagram. Toen wij publiekelijk alles vertelden, kwamen er zoveel ongelukkige koppels naar voren.
Je weet niet waar de mensen om je heen doorheen gaan. Mijn keuze gaf mensen de kracht om hun eigen problemen te delen. Sommige had ik aan zien komen, vele niet. Er wordt veel geleden onder de maskers om ons heen. Ik ben verbaasd door hoeveel mensen lijden doordat ze bij elkaar blijven, omdat ze denken dat het moet. Ga er niet vanuit dat iemand die je kent sterk is en het leven leeft waarvan je denkt dat je het wil. Kijk dieper dan de oppervlakte en misschien zie je diepe pijn.
6) Mensen gaan verder
Ik wist gelijk toen het gebeurde dat ik een paar weken, misschien een paar maanden had, waarin ik mensen hun aandacht vroeg. En dat deed ik, mensen kwamen uit alle hoeken om me te steunen. En toen gingen ze verder met hun leven.
Mensen hebben hun eigen leven en families om over na te denken. Mensen hebben hun eigen drama's om elke dag mee om te gaan. De uitstorting van rouw en steun was geweldig, maar reken er niet op dat het er altijd gaat zijn, mensen stoppen met bellen en terugbellen, je gaat alleen zijn en erdoorheen moeten gaan. Het zal het moeilijkste zijn dat je ooit zal doen, het zal eenzaam en donker zijn, maar de persoon waar je naar zoekt ben je zelf.
7) Ik ben moedig
Dit was het moeilijkste dat ik ooit heb moeten doen. Als je me aan het begin van 2022 had verteld wat er zou komen, had ik niet geloofd dat ik het zou kunnen. We liepen recht naar de rand van het ravijn met een pistool tegen ons hoofd, en we zijn nog steeds niet gesprongen. Dat is échte moed, en ik ben trots op ons. Ik ben trots op mezelf.
Ik ben elke dag verrast door de kracht in mezelf. Het voelt nu alsof er niks is wat het leven naar me kan gooien wat ik niet aankan. En dat is ongelofelijk bekrachtigend. Ik heb dit gedaan, dus ik kan alles.
