'Beloof me dat je eerst een puppy neemt. Geen baby's, althans voor een tijdje.' Dat is wat mijn oude vriendin Sarah tegen me zei kort na mijn huwelijk. Het was zelfs zo kort na mijn huwelijk dat ik me herinner dat ik nog in mijn trouwjurk liep toen ze het zei - maar dat is waarschijnlijk een trucje van het geheugen. Het punt is, het voelde zeker dat zodra ik de mijlpaal van het huwelijk gepasseerd was, mijn vriendin me smeekte om niet door te gaan naar het volgende keerpunt van het moederschap. Nog niet.

Verandert een kind vriendschappen?

Het was niet zo dat ze wilde dat ik wachtte tot zij klaar was om kinderen te krijgen. Sarah is er vrij zeker van dat ze nooit moeder wil worden. Haar zorg was dat een kind onze vriendschap zou beëindigen.

Toen ik haar onlangs tijdens een brunch met mimosa's zonder bodem speels vertelde dat ik zou stoppen met de pil, sloeg de stemming om in treurigheid. 'Ik zal je nooit meer zien!' riep ze uit, waarna ze begon uit te leggen dat moederschap vrouwen verandert, waardoor het onmogelijk is om met kinderloze vriendinnen om te gaan. Na wat zelfspot - 'Misschien ben ik wel onvruchtbaar!' -stelde ik haar gerust. 'Er hoeft niets te veranderen,' drong ik aan. 'Ik zal nog steeds mezelf zijn, ik zal gewoon een baby krijgen en jij kunt tante Sarah zijn! Het zal zo geweldig zijn.' Ze nipte bedenkelijk aan haar drankje, duidelijk niet overtuigd.

Toen ik begon uit te komen voor mijn kinderwens, stuitte ik op soortgelijke twijfels, zo niet regelrechte waarschuwingen, van mijn andere kinderloze vrienden.

Mijn vriendin 'Elizabeth', die niet van plan is om kinderen te krijgen, was ervan overtuigd dat mijn moeder worden onze vriendschap fundamenteel zou veranderen. Zij was, net als Sarah, bezorgd dat we plotseling minder gemeen zouden hebben, maar ze was ook bang dat het moederschap me in een onuitstaanbare klootzak zou veranderen. In een gesprek op Gchat waarschuwde ze: 'Als jij het soort moeder bent dat me dingen vertelt als: "Ik heb nooit geweten dat ik op deze manier van iemand kon houden, zoveel van iemand kan houden, en mijn leven is beter dan het jouwe omdat ik dit krijg," dan maak ik het uit met je.'

Ik verzekerde haar dat ik weliswaar van plan was om enthousiast te zijn over mijn kind, maar dat ik niet van plan was om zo onaangenaam te doen over de zogenaamd superieure wonderen van het ouderschap. Haar antwoord: 'Ik denk dat het bij iedereen gebeurt! Want het zal het enige zijn om over te praten.'

Vriendschappen veranderen voor altijd, zo niet sterven, door toedoen van een nieuwe baby.

Tijdens een manicure met mijn vriendin Rebecca, die nog een paar jaar wil wachten voordat ze moeder wordt, vertelde ze over een goede vriendin van buiten de stad die net zwanger is en op bezoek komt. 'Ik kijk ernaar uit om tijd met haar te besteden,' zei ze, 'omdat ik weet dat het nooit meer hetzelfde zal zijn.' Hoe dat zo, wilde ik weten. 'Als mensen kinderen hebben, willen ze graag met andere ouders omgaan. Ze hebben meer gemeen. Ze kunnen met elkaar overweg.'

Ze vertelde me een verhaal over een oude vriendin van haar die ze op een feestje hoorde zeggen: 'Het is gewoon niet zo leuk om met mensen om te gaan die geen kinderen hebben.' Ik probeerde egoïstisch te beargumenteren dat het niet zo hoefde te zijn, maar ze maakte haar mening duidelijk: vriendschappen veranderen voor altijd, zo niet sterven, door toedoen van een nieuwe baby.

Veel andere vrienden moedigden me gewoon aan om te wachten. 'Er is geen haast!' zeiden ze. 'Geef niet toe aan de druk!' En weer over de hond: 'Een puppy is een geweldige manier om te oefenen!'

Er zijn veel geldige redenen voor hun aarzeling: Het is een goed idee om het ouderschap niet te overhaasten. Het krijgen van een baby verandert je leven dramatisch, en het zal onvermijdelijk je vrijheid om bodemloze-mimosa brunches bij te wonen inperken. Maar toen vriend na vriend hetzelfde liedje zong, kon ik het niet helpen te denken dat er iets anders aan de hand was. Toen herinnerde ik het me: Hetzelfde gebeurt als je je verloofd en daarna trouwt. Plotseling, begon het te kloppen.

Veel andere vrienden moedigden me gewoon aan om te wachten.

Huwelijk en moederschap zijn twee van de grootste culturele verwachtingen die boven het leven van vrouwen uittorenen. We worden er voortdurend aan herinnerd dat ze ook tijdsgevoelig zijn: Na een bepaalde leeftijd zijn alle goede mannen bezet, of zijn alle goede eieren weg.

Deze druk blijft bestaan, zelfs nu de leeftijd voor het eerste huwelijk stijgt en een toenemend aantal vrouwen ervoor kiest het ouderschap helemaal achterwege te laten. Kijk eens naar twee nieuwe boeken: Kate Bolicks Spinster: Making a Life of One's Own, dat durft te suggereren dat een single leven een goed leven zou kunnen zijn, en de bloemlezing Selfish, Shallow, and Self-Absorbed: Sixteen Writers on the Decision Not to Have Kids, die durft te suggereren dat beslissen om geen kinderen te krijgen eigenlijk niet zo egoïstisch, oppervlakkig of egocentrisch is. Het feit dat deze boeken bestaan en dat ze veel aandacht krijgen, laat zien hoe taboe het nog steeds is voor vrouwen om deze hokjes niet aan te vinken.

Wanneer een vriendin besluit over de drempel te stappen om te gaan trouwen of moeder te worden, groeit er onvermijdelijk een afstand. Maar dat is niet alleen het gevolg van echtelijke ruzies of poepluiers. Het is ook een culturele scheiding. Ik heb veel van mijn beste vriendschappen gesloten toen we allebei single en zoekende waren.

We zaten er samen in - 'het' was deze enigszins wanhopige, soms wrokkige zoektocht naar de dingen die we verondersteld werden te verkrijgen voor onze sociaal gemandateerde vervaldata. Als je trouwt of moeder wordt, is er een element van verraad en verlatenheid. Dat geldt zelfs voor vrienden die niet van plan zijn kinderen te krijgen. Je wordt een symbool van de druk die op vrouwen wordt gelegd. Jij wordt die druk.

Je wordt een symbool van de druk die er op vrouwen wordt gelegd.

Maar zo hoeft het niet te zijn. Ik weet dit omdat het huwelijk mijn vriendschappen met alleenstaande vrouwen niet heeft beëindigd. Ze sturen me screenshots van mensen op Tinder en we lachen zoals we altijd deden.

Ik vertel hen verhalen over echtelijke winderigheid en date-avonden met Netflix. Tegelijkertijd geven we elkaar een beter gevoel over onze eigen keuzes, wat wil zeggen dat onze vriendschappen de leugens ontmaskeren die vrouwen worden verteld over trieste vrijsters en perfecte echtgenotes.

Ik weiger om het moederschap anders te laten zijn. Als het zover is, zal ik hen vertellen over slapeloze nachten onder het braaksel en kunnen zij mij alles vertellen over hun spontane avondjes uit (misschien wel heel zelden onder het braaksel). Het is alleen door te blijven reiken over die vermeende kloof dat het ooit een kans heeft om weer samen te komen.