Als je – net als ik – graag en vaak 's avonds buiten de deur eet, dan begin je op een gegeven moment iets op te vallen. Kleine details die in eerste instantie misschien niets belangrijk lijken, maar je na betere beschouwing vrij duidelijk vertellen dat het restaurant waar je bent helemaal niet zo geweldig is als dat het lijkt.
Hoewel een rode vlag nooit een slechte nacht garandeert – vaak vooral een hevige kater – raad ik je toch aan op deze aandachtspunten te letten, wanneer je weer eens ergens neerzetelt voor een droogje en een natje.
Op deze rode vlaggen wil je letten in restaurants
De Artek E60-kruk, of een slap aftreksel daarvan: ieder restaurant dat geld uitgeeft (lees: krap drie honderd euro) aan 'stoelen' waar je als gast niet comfortabel op kan zitten, doch enkel voor de vibe, dient vermeden te worden. Tenzij je graag tien euro afrekent voor een niet te pruimen natuurwijn.
Prei op het menu: je kan in Amsterdam niet meer in een *hip* tentje eten zonder dat de ober vraagt of je 'bekend bent met ons concept'. Vaak gaat dat gepaard met een enige vorm van prei op de kaart. Bestel. Het. Niet. En als je op zoek bent naar iets authentieks dan wil je hier ook niet zijn.
'Zijn jullie bekend met ons concept?': asion fusion bestaat al langer dan jouw restaurant en je bent echt niet de eerste in Nederland die het baanbrekende idee kreeg om dat op de kaart te zetten. En ondertussen weten we ook allemaal hoe je gerechtjes moet delen. Dus stop met deze onnodige vraag.
Neon quotes tegen een muur van nep-klimop: omdraaien en nooit meer achterom kijken.
Geen gratis kraanwater: sorry, maar als je winst wil maken op water – zeg maar een levensbehoefte – dan heeft je restaurant in mijn ogen weinig kans van slagen.
Een cryptische menukaart: pompoen - snijbiet - romesco - schapenkaas - lardo. Wat bestel ik hier nou eigenlijk!? Hallo!?
Truffelpasta: Zelfs wanneer truffels in het seizoen is – en dat is niet vaak – bekijk je truffel met extreme scepsis. De kans dat jij een echt goede truffel in je pasta hebt en niet een saus op basis van 0,2% zwarte zomertruffel voorgeschoteld krijgt, is nog lager dan de hoeveelheid truffel in een potje truffelolie van de Albert Heijn.
Een menukaart met zowel sushi als hamburgers: hoe kan je nou twee van de meest uiteenlopende keukens in dezelfde keuken bereiden, en dat ook nog van kwaliteit?
Overmatig gebruik van kaviaar: inclusief, maar niet beperkt tot, menu-opties bestaande uit kaviaar-trays en torens, kaviaar 'bumps' en een willekeurig product met een overdaad aan kaviaar en een prijskaartje van honderd euro.
Beroemd om de lunch: als een restaurant beroemd is om iets, dan is dat met een reden. Dan moet je er niet op een ander moment zijn. Want als het beroemd was geweest om het diner, dan zou het daar om beroemd zijn. Snap je? Dus niet uiteten gaan in een brunch-toko en andersom.
Charcuterieborden, maar zonder duidelijke uitleg: ieder restaurant moet vol trots op zijn menukaart over zijn salumi, typische Italiaanse antipasto-vleeswaren, kunnen vertellen en het liefst ook waar ze vandaan komen. Kunnen ze dat niet? Wegwezen.
De smashburger: staat deze verschrikking op het menu, dan weet je dat het einde nabij is voor dit restaurant.
'klassieke' cocktails: iedereen weet dat het mogelijk is om een cosmopolitan of een bellini te bestellen, ongeacht of het op de kaart staat. Klassieke cocktails heten niet voor niets klassieke cocktails, de benodigdheden zijn er altijd voor in huis. Er is geen reden om ze af te drukken.
Burrata: dit heeft geen uitleg meer nodig.
