Er zijn een hoop vrouwen die er een wild leven op nahielden in hun jongere jaren. Met de komst van een kind is dat verleden tijd. Maar wat gebeurt er als je dat niet wil? Anoniem vertelt een vrouw aan ELLE UK dat zij nog graag drugs gebruikt, zelfs nu ze moeder is geworden.
In mijn twintiger jaren leefde ik een losbandig leven. Ik bewoog me in de weekenden van bar naar club naar huisfeestje, onder de invloed van drank en drugs. Gedurende de week gedroeg ik me keurig, maar het kwam regelmatig voor dat ik op vrijdagochtend mijn huis verliet om te gaan werken en pas zondag terugkeerde. Die vrijheid was op zich al een drug.
In deze tijd was het moederschap een ver-van-mijn-bed-show, een plek bewoond door volwassenen en verstandige mensen die met geld om konden gaan. Als ik zelf aan het moederschap dacht - wat niet vaak was - stelde ik me voor dat het een tijd van pure onschuldigheid zou zijn. Misschien zelfs sereen, waarbij de dagen van mijn drugsgebruik ver achter me lagen.
Op mijn 31e raakte ik zwanger en realiseerde ik niet alleen dat ik er totaal naast zat, wat die kalmte betreft, maar ervoer ik ook een grote angst voor het verliezen van mijn identiteit. Ik wilde niet een van die vrouwen zijn voor wie het onmogelijk was te praten over andere onderwerpen dan tepelcrème en voedingsschema's, die tot vervelens aan toe foto's van hun kinderen op Instagram postten. Ik was al gauw vastberaden niet zo'n moeder te worden.
Toch veranderde mijn leven, uiteraard, drastisch tijdens de zwangerschap. In plaats van coke gebruiken tot vijf uur 's ochtends en uitslapen tot de middag, bracht ik mijn weekenden door met het verven van de babykamer en het kijken van dansprogramma's. De verhalen van mijn kinderloze vrienden zoog ik tot in detail op, waardoor ik via hen toch nog iets van avonturen beleefde.
Toen mijn kind ter wereld kwam, voelde ik liefde voor mijn baby - maar de angst voor het verliezen van mijn identiteit groeide ook. Ik verlangde naar een ontlading, die ik niet helemaal kon bereiken met een paar gedeelde flessen wijn. Ik wist: voor mij zal het moederschap geen eind aan het feest maken.
Mijn dochter was vier maanden oud toen ik weer voor het eerst een lijntje [coke] nam. Ik was gestopt met borstvoeding en ze sliep 's nachts door: ik had het gevoel de controle over mijn leven weer terug te hebben. Ik regelde dat mijn moeder kwam oppassen tot lunchtijd de volgende dag, zodat ik naar het verjaardagsfeest van een goede vriend kon gaan en uit kon slapen.
Hoewel ik geen drugs kocht voor de gelegenheid, wist ik dat die er wel zouden zijn, en al gauw werd me iets door de echtgenoot van een vriendin aangeboden. Ik had geen enkele twijfel. Voor het eerst in mijn volwassen leven was ik zo lang clean geweest, ik verdiende dit. Ik werd niet overmand door schuldgevoel nadat ik het lijntje in het toilet nam; slechts een klein beetje ondeugend, zoals stiekem roken in de bosjes op school voelt. Het gevoel dat het me gaf was precies waar ik naar op zoek was. Het voelde alsof ik weer terugkeerde naar mijn eigen vorm, en het was een enorme opluchting te weten dat ik beide personen tegelijkertijd kon zijn - een moeder en een feestvierder. Ik was 'terug'.
Ik ben inmiddels halverwege de dertig met twee kinderen; en cocaïne, ecstasy, paddestoelen en wiet staan nog altijd op mijn narcotische menu.
Sommige moeders plannen een dagje wellness om bij te komen, anderen doen yoga of boxen, kijken films of bakken taarten. Ik doe dat allemaal ook graag, maar er gaat niets boven het drinken van wat wijntjes en snuiven van wat lijntjes met vriendinnen. Of met een partner naar een festival gaan en volledig in elkaar op gaan, terwijl je danst op de high van de MDMA, wetend dat je kinderen ver weg én veilig thuis zijn.
Mijn 'mum friends' hebben geen idee wat ik allemaal doe. Zij denken dat ik zoals hen ben. Ooit, tijdens een baby-muziekles, raakten we aan de praat over een film over een drugskartel, waarna een van de moeders vroeg of iemand van ons ooit cocaïne had geprobeerd. Er werd gereageerd alsof ze vroeg of een van ons een moordenaar was. Ik gaf toe dat ik het in het verleden weleens had gedaan - en ze waren in shock. Ze moesten eens weten dat 'het verleden' in feite vorige maand was.
Het moederschap elimineert impulsieve, ongeplande activiteiten; maar high zijn geeft me weer een vrij gevoel. Het brengt me terug naar een tijd vóór het ouderschap, waar mijn tijd van mij was. Wanneer ik drugs gebruik, zijn de gesprekken die ik voer intens, meeslepend en dramatisch. Voor eventjes vergeet ik het leven vol zindelijkheidstrainingen en spellingtoetsen.
Begrijp me niet verkeerd, ik vind niet dat het gebruiken van drugs cool is, of glamoureus - iedereen die ooit een lijntje coke van een toiletbril heeft gesnoven, zal het daarmee eens zijn. Maar in het moment kunnen drugs ongelofelijk verbindend werken, en een brug vormen tussen vrienden met en zonder kinderen.
Velen vinden me onvolwassen klinken, alsof ik last heb van een vertraagde ontwikkeling (op z'n best) of een verslaving (op z'n slechtst). Maar de realiteit is dat mijn drugsgebruik puur recreatief is. Ik gebruik ze niet wekelijks, omdat katers en dipjes niet goed aansluiten op kinderprogramma's en kleien. Maar op een feestje, festival of een avondje uit, hoef ik niet twee keer na te denken. Dan wil ik ervan genieten.
Mijn leven is geen rotzooi, zoals veel drugsgebruikende stereotypes je doen geloven. Ik gebruik nooit wanneer er kinderen in huis zijn, en ook spendeer ik geen fortuin aan mijn gewoonte. Ik leef financieel comfortabel in de middenklasse en ben goed opgeleid. Waarom zou ik dit benoemen? Omdat het drugsgebruik van middenklasse mensen, ondanks wijdverbreid, nog grotendeels een taboe is.
En dit geldt voornamelijk voor vrouwen. Ik weet zeker dat moeders die recreatief drugs gebruiken strenger worden beoordeeld dan vaders die hetzelfde doen. Er wordt verwacht dat vrouwen die moeders worden veranderen in heilige wezens. Maar mannen die vaders worden kunnen zich verschuilen onder het mom van 'boys will be boys', terwijl ze een wild vrijgezellenfeest tegemoet gaan gevuld met poedertjes om de avond door te komen.
Doen alsof moeders geen recreatieve drugs gebruiken of walgen van het feit wanneer ze hiervoor uitkomen, verandert niets. Het betekent slechts dat er minder plek is voor eerlijkheid, en meer ruimte voor schaamte.
Ik kan me goed voorstellen dat ik er ooit mee stop, maar niet om morele redenen - eerder omdat de nasleep van een feestavond het op een gegeven moment niet meer waard zal zijn.
*Namen zijn gefingeerd.
