Je las er al eerder over op deze plek: de liefde voor historie van Gucci’s creative director Alessandro Michele. Onder zijn leiding presenteerde het modehuis de afgelopen seizoenen cruisecollecties in de eeuwenoude Westminster Abbey, het Palazzo Pitti en de Promenade des Alyscamps in Arles. Dit voorjaar showde Gucci haar 97 looks tellende cruisecollectie in de Musei Capitolini in Rome, een museum dat archeologische vondsten en kunst uit de Griekse en Romeinse oudheid herbergt. Het wordt beschouwd als het eerste museum ter wereld, aan het aanleggen van de collectie werd al begonnen in 1471.
Het is ook een plek waar Alessandro – geboren en getogen in Rome – als kind al ronddwaalde. In de show is een grote rol weggelegd voor een quote uit de memoires van de Franse geschiedschrijver Paul Veyne (1930): ‘Car seule l'antiquité païenne éveillait mon désir, parce que c'était le monde d'avant, parce que c'était un monde aboli’ (vrij vertaald: ‘Want alleen de heidense oudheid wekte mijn verlangen, omdat het de wereld uit het verleden was, omdat het een afgeschafte wereld was.’).
Eerst komen we de quote tegen op een kleine medaille die voor alle gasten klaarligt op de hotelkamer. Later, wanneer we onze uitnodiging ophalen in de Antica Libreria Cascianelli, zien we hem weer. Alle gasten ontvangen een boek uit het antiquariaat annex rariteitenkabinet, met voorin de uitnodiging en de quote gestempeld. ’s Avonds wappert de zin als graffiti op een spandoek boven de ingang van het museum. Voelt Michele verwantschap met Paul Veyne? Haalt hij net als de veelzijdige denker, historicus en voormalige hoogleraar Romeinse geschiedenis troost uit de oudheid? Veyne is een vrije geest en een meester in het trekken van interessante parallellen tussen culturen. Moeten we hier een link zien tussen de manier van denken van de ontwerper en de historicus? Of is het puur een andere wereld waar Michele naar verlangt?
Vrijheid voor vrouwen
Voor de show worden we gewaarschuwd dat het erg donker zal zijn. Het museum is nauwelijks verlicht, maar op alle zitplekken ligt een kleine zaklantaarn. Omringd door streng kijkende marmeren borstbeelden verschijnen de modellen op de catwalk. Iedereen ziet vooral waar hij of zij zelf op schijnt. Is dit ook een boodschap van de ontwerper? Het is de vraag wat hij ermee wil zeggen. Neem verantwoordelijkheid voor wat je ziet? Focus op het belangrijkste? Zoem alleen in op de details? Misschien wil hij gewoon niet dat iedereen alles vastlegt met zijn telefoon. Tijdens de show blijkt dat Michele de oudheid en de wereld van nu verbindt, op zijn totaal eigen wijze. Er zijn referenties naar klassieke beelden en historische figuren, modellen dragen toga’s en lange gewaden, gecombineerd met bijvoorbeeld funky accessoires met Mickey Mouse-print. Er komen ook volop jarenzeventiglooks voorbij en opvallende gitaarkoffers met het GG-logo.
Toch is iets anders veel opvallender (en later blijkt spraakmakender): het duidelijke politieke statement dat Michele maakt. Als het goed is vangt een goede collectie altijd de tijdgeest, maar hij gaat deze show een stevige stap verder. De ontwerper, een voorvechter van gelijkheid van de seksen en vrijheid op alle gebied, maakt zich nu in het bijzonder sterk voor de vrijheid van het vrouwenlichaam. Een paar weken voor Gucci Cruise 2020 blijkt het namelijk in de VS steeds slechter gesteld met die vrijheid. In Alabama wordt in navolging van nog een aantal Amerikaanse staten de Alabama Human Life Protection Act aangenomen. Een verordening die abortus strafbaar maakt, ook voor slachtoffers van verkrachting of incest. De pro-choicebeweging en internationale celebrities laten volop van zich horen en ook Gucci mengt zich in het debat, door middel van deze cruisecollectie. Op een steenworp afstand van het Vaticaan stuurt Michele zijn modellen de catwalk op. De thema’s vrijheid en pro-choice zijn niet te missen. Een klassieke japon heeft ter hoogte van het kruis een kunstig geborduurde baarmoeder, inclusief eierstokken. Op de rug van een sophisticated paars jasje prijkt in stevige letters ‘My Body My Choice’, een feministische kreet die in de jaren zeventig van de vorige eeuw veel gebruikt werd. Een sweater draagt het opschrift 22.05.1978, de dag waarop in Italië abortus legaal werd.
Let's party
Op de afterparty in het sprookjesachtige negentiende-eeuwse Palazzo Brancaccio zijn alle referenties naar de klassieke oudheid losgelaten. Ook de grote politieke statements blijven backstage. Niet dat de zaak daarmee af is, want op social media moet het dan nog losgaan en zal iedereen het over #prochoice hebben. Wel volgt die nacht nog eenmaal een knappe mix van verschillende werelden. Michele weet als geen ander tijdperken en mensen bij elkaar te brengen. On stage verschijnt de iconische zangeres van Fleetwood Mac, Stevie Nicks, om na een paar nummers vergezeld te worden door Harry Styles voor een verrassingsduet. Ze zingen het indringende Landslide en Stop Draggin’ My Heart Around en niemand houdt het droog. Na afloop klimt Michele op het podium en spreekt hij zijn gasten toe: ‘This is a great moment.’ En dat is het.
Dit artikel verscheen oorspronkelijk in ELLE november 2019. Je bestelt dit nummer (zonder verzendkosten!) in de digitale kiosk.
SHOP ELLE'S NOVEMBERNUMMER HIER
