Karlijn Brinkman heeft een relatie met Omran, een Syrische vluchteling. Over die relatie schrijft ze haar column voor ELLE.nl. Na deel 1, deel 2, deel 3, deel 4, deel 5, deel 6, deel 7, deel 8, deel 9, deel 10 en deel 11, is het tijd voor het laatste deel: 'Het is klaar.'
'Uiteindelijk verschillen alle mensen helemaal niet zo veel van elkaar. We hebben allemaal onze eigen zorgen en vieren allemaal onze eigen feestjes, maar uiteindelijk maken we in de basis ook allemaal hetzelfde mee: geluk en verdriet. Of je zorgen nou groot zijn of klein en of je jouw feestjes nou op een Christelijke feestdag of een Islamitische viert, we ervaren uiteindelijk allemaal hetzelfde: geluk en verdriet.
We zijn allemaal gewoon mensen, en precies om die reden sluit ik nu de columnreeks over Omran en mij af. Omdat Omran ook gewoon een mens is. Hij is gevlucht uit zijn land en daar huilt hij om en lacht hij om, maar daarmee is hij niet anders dan anderen. Er is simpelweg niks bijzonders meer over de hele situatie te zeggen, omdat Omran ook gewoon een mens is. De columnreeks is klaar. Lees de columns nog eens terug, praat erover met mensen in de trein. Doe ermee wat je wil, maar doe het lief.
Dan nog even dit
Gelukkig is het niet helemaal voorbij. Ik mag namelijk beginnen met een nieuwe columnreeks. En wel over de duizend kleine uitdagingen die ik aanga op zoek naar een betere versie van mijzelf. Hoe zweverig, I know, maar stiekem ook heel leuk. Ik ga mijn hardloopskills op de proef stellen, ik ga gedag zeggen tegen alle mensen die ik recht in de ogen aankijk, ik ga leven zonder Mrs Telephone, ik ga geduldig wachten in de rij bij de kassa, ik ga elke dag sla eten, ik ga naar elk Facebookevent waarvan ik aangeef te 'gaan', ik ga minder geld uitgeven. Elke week ga ik een nieuwe uitdaging aan, op zoek naar een betere versie van KarlijnFestijn. Wat een feest. Tot volgende week.'
